Arxivimdəki əlyazmaları arasında Nazim Hikmətin bir şeiri var.
Şeiri mən hardansa köçürmüşəm. Türkiyə türkcəsində yazılan və “Samet Vurğuna” adlanan şeirin altında Nazimin imzası və şeirin yazılma tarixi, nə vaxt və harada yazılması qeyd olunub: “Nazim Hikmet. 25. II – 1957. Baku”.
Nazim Hikmətin kitabxanamda olan on beşdən çox kitabını səhifə-səhifə aradım, bu şeirə rast gəlmədim. Şairin İstanbulda çap olunan və “Nazım Hikmetin son şiirleri” adlanan kitabda da bu şeir yoxdur. Şeiri arxivimdə olduğu kimi oxuculara təqdim edirəm.
SAMET VURĞUNA
Nihayet şehrinə gelebildim Ama gec geldim, Samet, Görüşemedik. Bir ölüm boyu gec geldim. Maqnitofondakı sesini dinlemek istedim, Samet.
Ölülerin büsbütün ölmeden resimlerinə də bakamam. Ama gün gelecek Səni de senden büsbütün ayıracağım, Samet, Sayqılı hatıralar dünyasına gireceksin. Kabrine Çiçekde Koyabilecegim Gözün yaşarmadan. Sonra, gün gelecek senin başından geçen iş benim de başımdan geçecek, Samet.