Qısa xülasə
Biz göydələn iziylə gəzə-gəzə azan vaxt
Palçığa batdıq demə, əyilmədik ki, baxaq.
Tanımadıq doğmanı, dostu, düşməni, yadı
"Şükür Allaha!" - dedik, şükür də sınıq-salxaq.
Mən görmədim günəşi, nə gizlədim, görmədim...
Axı mənim günəşim göydə olmamalıydı.
Yadımdadı həmin gün - insanlardan qaçışım
Onda cahil bayramı, kölə karnavalıydı.
Yadımdadı həmin gün, məhəbbətə tövbə də
Hər kəs birisin tapıb, küncə çarmıxlamaqda....
Qayıtmamaq andıyla arxa döndüm məbədə
Özümü sütun etdim, içimsə laxlamaqda.
Bilmirdim nədir onda, üzdə sevinc tikdikcə
Cüzam dolu içindən hissə-hissə sökülmək.
Süpürgəçi xanımlar, bilərsiz nə deməkdir:
Duyğusu, düşüncəsi küçələrə tökülmək.
Bu səbəbsiz sıxıntı hakim olduqca sənə
Anlayırsan nə üçün dostlarını itirdin.
İçdin, halsız dayandın, hey intihar aradın
Amma gücün görmədin tütünün və spirtin.
Mən sənə nə deyim ki... Sözlərin yeri şeir
Piyada cümlə kimi gəzir süvari sətir
Fikir ver hər şey, hər kəs indi bir-birin əyir
Hər bir şey eqodursa, həyat mübarizədir.
Böyük boşluğa gəldi bütün qələbəliklər,
Böyük sıfıra döndü hər şeyin nəticəsi...
Bir cümləyçün yaşadın sən demə, bütün ömrü:
"....abort olmuş gündüzün sonsuz olur gecəsi...."
Nihilizm sədasında
Saatın çıqqıltısı, dəyirmanın çaxçaxı
Bezdirib bizi hər gün, 7-də, axşamçağı.
Corab kimi adamlar, əlcək kimi adamlar
"Tut əlimi'', sonra da "Əl çək" kimi adamlar.
Əzizim, məni sənlə bunlar azad buraxmaz
Bunlar gah köləpərəst, gah da azadlıqşünas
Mən nihilist dünyanın ədədi ortasıyam
Yollar yuxarı qalxır.... imkan vermir axsayam.
Mən onlara baxıram, onlar baxır əynimə
Sport tərzi çıxarıb, kostyum taxır əynimə.
Mən kütləyə gülürəm, o, çarmıxda İsaya
Axı necə gülməyim onlar namus-zad deyir,
fahişə rolu oynayan tənha aktrisaya
Mən yalvarıb-yaxardım səhnə kulislərinə
Şikayət etdim həyat hakim-polislərinə
Qayıtdım uşaqlıqdan gələn yol izlərimə
Lənət olsun bu yola! Ondansa dayanacaq
Ondansa məhv ola yer! Ondansa dayana vaxt!
Qar
Qara fikirli şəhər indi ağ qar içində
bütün əyləncə dolu fikirlər xaricində:
Gecə saat 12, avtobus dolu adam
Nazik köynəkli adam, qalın paltolu adam...
Adamlar harda qalır? Adamlar hara gedir?
Adamın evi adam, adamın yolu adam...
Adamlar nəyi sevir? Adamlar kimi didir?
Adamın şahı adam, adamın qulu adam
Adamlar nə itirir? Adamlar nə qazanır?
adamın borcu adam, adamın pulu adam
Bəs adam dediyin nə? Bəs adam dediyin kim?
Adam - qorxulu adam, adam - yuxulu adam...
Təbəssümün şeiri
O balıq var bu çayda - balaca qara balıq.
Bədbinləşib, onunçün hər bir yer xarabalıq
Hər gün ucuz fəlsəfə, hər gün yem axtarmalar,
Nə qədər axtar, ara, yolsuz qalıb karmalar...
Bapbalaca bir uşaq daş götürüb atarsa
Fəlsəfə etdiyi vaxt bu balığa tuş gələr.
Suyun qabarcıqları pulcuqlara qarışsa.
Suda səs-küyü görüb, köçəri bir quş gələr.
Caynaqları bu ovçun kobud, kələ-kötürsə
Dimdiyiylə balığı yuvasına aparsa
Böyük sevinc içində böyük sürət götürsə,
Kiçik ətcə balalar ondan tikə qoparsa
Günəş boylansa sənə, açsa şəfəq ovcunu
Qapama gözlərini, üfüq zərbəsi vurma
Dovşan qaçsa yeyincə və çaşdırsa ovçunu
Qışqır: "...onu gözləyir tifil körpəsi, vurma!.."
Günəş qol açar bizə, dağın taa kürəyindən
Ağaclar yarpaq dolar, budaqlar şux olarsa
Atalar xoşbəxt olar, zəhmətin "pul iy"indən
Atalar xoşbəxt olar, körpələr tox olarsa
Körpəsi səhər-səhər qum-torpağın içində
Bir çimdik bal götürüb yuvalara əyilsə
Onlarla qarışqalar barmağına daraşsa
Arıların zəhməti bala-bala yeyilsə...
Ovucların içində balıqqulağı gülsə
O gülüşlər sənindir - hamısını mənimsə...
Bir stəkan dolu su döşəməyə tökülsə
Su aydınlıqdı deyib, əsəbləşmə, gülümsə...
Noyabrın şeiri
Bir andaca küləklər yuxusundan oyanar
Bir qırıq ümid tozu düşər göz bəbəyinə
Soyuq kəlmələriylə düz önümdə dayanar:
- Məqsəd fəsli gəlir bax, geyin səbəb əyninə
Mənim duyğum ağlımı kölgələyir eləcə
Tam getmək havasında, addım basır əyləcə
Mən artıq anlamıram, neçə söz var susduğum?
Hərflərim yağanda, dilim olur gölməçə...
Gəlir payız havası, bulud susuzdu susuz
Bunun yanvarı susuz, bunun avqustu susuz
Guya sakit gedirsən, heç bir şey də demirsən...
Bəs nədir bu qışqırıq? Bu qədər gurultu...sus...
Sən şəhərin tozusan, dolmuşkən pəncərəyə
Mənsə divar küncündə - məhbusam hörümçəyə...
İçin zökəmə dönür, çölünsə məxmərəyə
Səpirsən, tökülürsən, qırıq-qırıq küçəyə...
Lüsifer
Lüsiferi anlat, qoca
peyğəmbər olma.
Sən də bu çay qarşısında
bir qəmbər olma...
Mariya Maqdalenaya and olsun ki,
o qarımış qız bilmir
ona
qeybətcil qohumlarmı,
alma ağacından toxumlarmı
travma yaşadır...
Lüsiferi anlat, qoca,
Mənə bir az o tərəfdən danış,
Sanki
bu həyat bir postulat, qoca.
Xəyallarını sat bu gecə
evlənmiş gənc bir qadına,
bir az kədərindən qat
qatılaşdırılmış süd qabında
gülümsəyən dovşanın ovqatına...
Lüsiferi anlat, qoca
kim, nə, harda, nə cür, hansı...
Lüsifer, şeytan, cənnət, kədərli,
Lüsiferi anlat qoca, Renessansı...
Tanrının klassikasına "post" artıran Lüsifer...
dinlərin dustağı,
çölümüzdəki buz dağı,
içimizdəki kalorifer...
Lüsifer, qoca, Lüsifer...
Lüsiferi anlat qoca,
Qatardan geri qalmış durna,
Magistralda susmayan xorna
nə dərəcədə maraqlıdı artıq bizə.
Lüsiferin cənnətdən qovulma əzabı
adaxlıdı artıq bizə.
Mənə Lüsiferi anlat qoca,
anlayım ki,
onun əzabıyla qarşı çıxa bilərmiyəm
bütün bu yaşama?
Şeytanı öy - Lüsiferi, qoca...
vur, sındır linçolma qorxularını,
bu tavanı, bu mənəvi şiferi, qoca
sındır körpə məzarlarını,
düşmən hasarlarını,
yaratmadığın Lüsiferdən danış...
Salamsız adam
Evdə idi.
İnsanların "öldürüldüyü" yerlərin hansısa birində
gecəyə qancıqlamış bir it hürdü.
O isə həmin vaxt mənzilinin səs boşluqlarına
illər boyu öz üzünə eşitdiyi söyüşlərin
pis yerinə söyürdü.
Qapısı illərlə heç kimə açılmadı,
heç bir qapını açmadı deyə,
blokda liftin qapısını döyürdü:
"Bəlkə kimsə çıxıb ona salam verdi?"
Çölə çıxdı.
Yanından kimlər keçdi.
O gecələr nə içdi, nə qoxu gəlirdi ağzından?
Bilmirdi..
Utandığından var gücüylə tüpürdü.
Nə faydası?
Gizlətməyi bacarmadı ağzındakı spirti.
Boz buludlar qaşqabağını sallayıb üzünü o yana çevirdi..
"Bəlkə yağış yağıb ona salam verdi?"
Çöldə idi.
Təəccüb təri gəldi alnının qırışlarına.
Baxdı ki, qaçaqaçda qalıb hamı.
Bir tərəfdə ayrılanlar, görüşənlər;
Bir tərəfdə tez-tələsik qəbir qazır goreşənlər.
Skamyada oturdu.
Telefona zəng gəldi
Salam deyil, alo dedi səhv düşənlər!
"Bəlkə kimsə yığıb ona salam verdi?"
"Eh, sən nə böyük qüvvəsən, salam!
Səni mənə versəydilər...
bilərdim ki, adamam!"
Yorğun
İçimdə yığılmış hisslərin sözü
keçir qərarların ilk halqasına
Beynimdə qalanmış düşüncə seli
getdikcə çevrilir çöl rəqqasına...
Bütün kitablardan yorulmuşam mən
Bilik bilik üstə artır, xeyri nə
Duyğu və düşüncə müharibəsi...
Nə olsun bilirik, düz nə, əyri nə...
Söylə inanımmı reseptdəki həb
qaytarar cahillik dövrümə məni?
Külək də küçədə edir aramca
bu yorğun səsimi zümzümə mənim...
Güzgüm də çatladı, çatla bölündüm.
Bölünüb, dağıldım dörd bir tərəfə.
Müəllim, suallar o qədərdi ki,
Həyatın adını qoydum fəlsəfə.
Qışqırdım, qışqırıq bürüdü məni
Bir cavab gəlmədi, hər kəs kar imiş...
Mən onda anladım, bütün kitablar
bir də müəllimlər günahkar imiş...
Diana
Bir də mənə yazma ki:
- Bəs sən özün necəsən?
- Zəlzələsiz dağılmış bir ev kimi, Diana...
Göndərdiyim zərflərə qoymaq istəmirəm heç,
nə kin-küdurətimi, nə sevgimi, Diana
Yeni il gəlir amma ciblər bunu söyləmir...
Almaq olmur ət, yağı, şabalıdı, Diana...
Sual kimi dayanmış süpürgəçi xanımlar
Bu şənliyin ən böyük sualıdı, Diana...
Gah dizimi yığıram, gah başımı əyirəm
Bakı boyda şəhərə sığışmıram, Diana...
Bir buluda çevrilib, qaçmıram siz tərəfə,
küləkmirəm, Diana...
yağışmıram, Diana...
Bilirsənmi, get-gedə minnət artır bir az da...
Bütün sadiq adamlar başqalaşır, Diana.
Kişi olmaq çətinmiş... axı hardan biləsən?
Bu deyil nə qab-qacaq, nə camaşır, Diana
Axı, sənə demişdim, nə xatırla, nə unut
Əgər yorursa səni, at şəklimi, Diana
Mənim sevgi səmamda nə yağış var, nə bulud...
Bəs sənin qəlbin necə?
Şimşəklimi, Diana?
Pəncərəni təmizlə, hər bir şeyə bir də bax...
Ya gözünə hörümçək torunu hör, Diana...
Yox ikinci sözümü səmimi yazmamışam
"Pəncərəni təmizlə,
Bir də təzədən izlə...
Yaşam gözəl deyilsə, sən gözəl gör Diana!"
Seymur SU
çap et