"Bəzən özündən elə uzaqlaşırsan ki, nə qədər qaçsan da, çata bilməyəcəyini görürsən. İzdihamın içinə qarışıb minlərlə insanın üzündə onu axtarırsan. Bəlkə indi arxamdan gələnlərdən biridir deyib, qarmaqarışıqlığın arasında dəli kimi dövrə vurursan. İndi, elə bu an ətrafdakı binaların hansınınsa balkonundan, pəncərəsindən baxırmı deyə, hər yeri baxışınla ələk-vələk edirsən. Sən özünə dərdli, hamı sənə dəli kimi baxır!" - Türkan Turanın "Darıxmaq və qəfil gələn hədiyyə" yazısından parça
- Ən şad günündə, ən xoş anında namərd bıçağı kimi kürəyindən sancılan hiss...
- Dünya yaranandan sən də varmışsan kimi nimdaş bir hissə qapılırsan. Bax, özünü o qədər yorğun, köhnəlmiş hiss edirsən!
- Gecə özünə söz verirsən, səhər oyanacam və...
- Sən özünə dərdli, hamı sənə dəli kimi baxır!
- Təkliyin nə demək olduğunu özünü qucaqlamağa başlayanda öyrənirsən!
- “Kaş, gərək” sözləri qurduğun cümlələrin başından əskik olmur.
- Bir gün qapın döyülür. Açıb görürsən ki...
YAZININ TAM VERSİYASINI "525-ci QƏZET"İN ÇƏRŞƏNBƏ SAYINDAN OXUYA BİLƏRSİNİZ
çap et