525.Az

Zəlimxan Yaqubun yeni şeirləri

Zəlimxan Yaqubun <b style="color:red">yeni şeirləri</b>

Xalq şairi

YAŞASIN ÜRƏK

Şeir ürəkdən süzülüb gəlir, böyrəkdən yox. Şeir ürəkdə yazılır, böyrəkdə yox. Ürək dostumdu, böyrək düşmənim. Dostuma da, düşmənimə də sözümü deyirəm. Qoy hər ikisi öz payını götürsün. Ürək deyir ki, böyrəksiz yaşaya bilərsən, ürəksiz yox. Oğulsan ürəkli şeirlər yaz, ürəklə yaşa. Homerdən Aşıq Veysələ qədər gözsüz şairlər tanıyıram ki, onların əsərləri, səsi, sədası dünyanı silkələyib. Əlsiz şairlər tanıyıram ki, fələyin acığına dişiylə yazıb əsərlərini. Ayaqsız şairlər də tanıyıram. Şeir onlar üçün əl-ayaq olub. Qol-qanad olub, onları göyün yeddinci qatına qaldırıb. Əlsiz rəssamlar tanıyıram ki, zaman-zaman insanları öz bənzərsiz əsərləri ilə heyrətdə saxlayıblar. Mən də böyrəksiz şeirlər yazmışam. Onları əziz oxucularıma təqdim edirəm. Ürək varsa, hər şey var, ürək yoxsa, həyat yoxdur. Yaşasın ürək!

ÖLDÜRSÜN

Qar yağırdı, qış günüydü

mən olanda,

İndi məni qoy çiçəkli

yaz öldürsün.

Bir şairi dağa salsın,

daşa salsın,

Bir gözəlin canındakı

naz öldürsün.

Donur ağac, solur yarpaq,

əsir külək,

Basılır göy, sınır qanad,

düşür lələk.

Zalımlığı yerə qoysun

zalım fələk,

Məni böyük dərdlərimlə

az öldürsün.

Köçüm gedim əlim halal,

dilim halal,

Allahıma tez yetişsin

bu ərzi-hal.

Aşıq gəlsin, əli qızıl,

söhbəti bal,

Son nəfəsdə qoy məni bir

saz öldürsün.

GÖNDƏRİŞ

Allah beşik göndərir

uyumağa, yatmağa,

Allah layla göndərir

qızılgülə batmağa.

Ömrü boyu böyüyür,

ucaldıqca ucalır,

İnsan oğlu can atır

Allahına çatmağa!

Allah bələk göndərir,

körpəni qucmaq üçün,

Allah qanad göndərir,

ucalıb uçmaq üçün.

Allah ağıl göndərir,

idrak, düşüncə verir,

Bağlanmış qapıları

açarsız açmaq üçün.

Əssə də soyuq külək,

yağsa da qar gözəldi,

Barlı payız, qarlı qış,

güllü bahar gözəldi.

Aç qoşa qollarını

Tanrı üçün, ey insan,

Allahın bəndə üçün

hər nəyi var, gözəldi!

İNSAN SEVİLƏNDƏ,

İNSAN SEVƏNDƏ

Göy nə genişdi,

Günəş nə işıqlıdı,

Ay nə nurludu,

Ulduz nə yaraşıqlıdı,

Dünya nə şirindi,

həyat nə uğurludu,

Sular nə nurludu,

bulaq nə təmizdi,

Sevilənlər nə gözəldi,

sevənlər nə əzizdi,

İnsan seviləndə,

insan sevəndə!

Təpələr nə ucadı,

dağlar nə vüqarlıdı,

Bağlar nə bərəkətli,

bağçalar nə barlıdı,

Kasıblar nə dövlətli,

yoxsullar nə varlıdı,

Dövran nə etibarlı,

zaman nə ilqarlıdı,

İnsan seviləndə,

insan sevəndə!

Qədimlər nə yenidi,

köhnələr nə təzədi,

Gözəlliklər, gözəllər

yer üzünü bəzədi.

Yaxşılıqlar, yaxşılar

üz-üzə, göz-gözədi,

Həyat qəm-kədər deyil,

həyat meydi, məzədi,

İnsan seviləndə,

insan sevəndə!

SUAL

Yuxu şirin, həyat acı,

Yatmısanmı, oyaqsanmı?

Ey ruhumun ehtiyacı,

Gözlərimə çıraqsanmı?

Yanımda qiymətin, qədrin,

Qəlbimdə hörmətin, xətrin,

Adamı öldürür ətrin,

Çiçək dolu budaqsanmı?

Ömrüm-günüm yaşıl tağdı,

Sevgin sağlam, eşqin sağdı.

Sinən üstü ağdan ağdı,

Yazılmamış varaqsanmı?

İşıqlıdır odun, qorun,

Sevgidədir gücün, zorun.

Yandırırsan korun-korun,

Odu sönməz ocaqsanmı?

Birim, pirim, bircə dənəm,

Sən sevilən, mən sevənəm.

Bu evin sahibi mənəm,

Sən bir qərib qonaqsanmı?

İSTƏK

Damla da var, dərya da

mənim yaranışımda,

Mən adi bir damlayam,

dəryamı istəyirəm.

Dünya məni böyütdü,

yaşatdı insan kimi,

Mən kiçik bir zərrəyəm,

dünyamı istəyirəm.

Gurlamışam, çaxmışam

şimşəklərin içində,

Zərif ömür sürmüşəm

çiçəklərin içində.

Şipşirin bir arzu var

istəklərin içində,

Mənə “işığım” deyən

anamı istəyirəm.

Nə sözdən, nə nəğmədən,

nə bulaqdan doymadım,

Nə oddan, nə alovdan,

nə ocaqdan doymadım.

Nə ana təbiətdən, nə

torpaqdan doymadım,

Həyat adlı güzgünü,

aynanı istəyirəm.

ACLIQ

Ac gəlmişdim, ac gedirəm dünyadan,

Qismətimə düşən azdan doymadım.

Arı kimi güldən-gülə dolaşdım,

Nə payızdan, nə də yazdan doymadım.

Can yandırdı köz baxışlar, köz əllər,

Torpaq oldu, tez töküldü xəzəllər.

Saymazyana gəldi-getdi gözəllər,

Nə işvədən, nə də nazdan doymadım.

Nəğmələrlə ürəyimi aldılar,

Şirin-şirin xəyallara daldılar.

Min bir yerdə min bir hava çaldılar,

Nə aşıqdan, nə də sazdan doymadım.

GÖZƏLLƏR

Gözəllər də buz bulaqlar kimidi,

Öpüldükcə gözəlləşir, durulur.

Vurulanlar elə-belə vurulmur,

Bir könüldən min könülə vurulur.

Gözəllər də göy yaylaqlar kimidi,

Çəməni var, çiçəyi var, ətri var.

Sevənlərin ürəyində, ruhunda,

Sevilənin dağlar boyda xətri var.

Gözəllər də gül dodaqlar kimidi,

Ləzzəti var, nəğməsi var, sözü var.

Yer üzünə neçə insan gəlibsə,

Hamısının dodaqlarda gözü var.

Gözəllər də gur ocaqlar kimidi,

İstisi var, işığı var, odu var.

Ürəkləri, könülləri isidən,

Damaqlardan heç getməyən dadı var.

Gözəllər də oyuncaqlar kimidi,

Aldanan var, aldadan var, atan var.

Gözəlliyin qiymətini bilməyib,

Dünyasını beş qəpiyə satan var.

ARZU

Dolandıqca hey dolanam təbiəti,

Yola çıxam, bu yollarda izim ola.

Qayalardan sərtlik dərsi ala biləm,

Yoxuşlarda bükülməyən dizim ola.

Fərhad kimi dağlar yaram, qaya çapam,

Ucalmaqçün ucalıqla bir dil tapam.

Dağ başında bir dağılmaz qala yapam,

Zirvələrlə görüşməyə üzüm ola.

Bülbül gərək dost bağında ötmək üçün,

Ürək gərək arzulara yetmək üçün.

Torpaq altda canı sulu getmək üçün,

Can verəndə canında bir dözüm ola.

Qollarıma qüvvət verə dostum, yarım,

Ürəyimi üşütməyə qışım, qarım.

Qalxan günü Allah ola xilaskarım,

Enən günü düzəngahım, düzüm ola.

Yer də, göy də sağ-salamat durmaq üçün,

Qurduğunu sevdiyintək qurmaq üçün,

Yüz illərə, min illərə varmaq üçün,

Bizdən sonra dünya yenə bizim ola!

ŞAİRLİK

Bulaqların dilində kövrək, həzin nəğmədi,

Yarpaqların dilində pıçıltıdı şairlik.

Yaralı gövdələrdə ağrıdı, göynərtidi,

Xəzəllərin dilində sızıltıdı şairlik.

Çəmənlərin dilində çiçəklərin rəngidi,

Çiçəklərin içində təravətdi şairlik.

Yerlərin yaraşığı, göylərin ahəngidi,

Babalardan bizlərə əmanətdi şairlik.

Çayların axarında nərədi, hönkürtüdü,

Sellərin dodağında şırıltıdı şairlik.

Göyləri silkələyər hirsi, qəzəbi tutsa,

Şimşəklərin dilində gurultudu şairlik.

Cəmiyyət ağlayanda ondan qabaq ağlayır,

İztirab, hıçqırtıdı, göz yaşıdı şairlik.

Böyüklərin qisməti edam, ya dar ağacı,

Ölümsüz bir ölümlə yanaşıdır şairlik.

Gözünə duz basıblar, heç azalmır ağrısı,

Heç zaman sağalmayan bir yaradı şairlik.

İnsanların dərdini o çatdırır Allaha,

Allah bəndə arası bir aradı şairlik.

MƏN OLSAM DA, OLMASAM DA

Dünya hər gün tikiləcək,

söküləcək,

Dəniz hər gün qabaracaq,

çəkiləcək,

Bu dünyada mən olsam da,

olmasam da.

Göylər hər gün ələk kimi

ələnəcək,

Torpaq hər gün bərəkətə

bələnəcək,

Bu dünyada mən olsam da,

olmasam da.

Günəş hər gün paylayacaq

öz nurunu,

Dağ tutacaq şaxlığını,

qürurunu,

Bu dünyada mən olsam da,

olmasam da.

Çətinləri qoy çevrilsin,

asand olsun,

Bu dünyanın hər bir işi

avand olsun,

Bu dünyada mən olsam da,

olmasam da.

DÜNYA VƏ MƏN

Dayanmışıq yanaşı,

Dünyayla üz-üzəyəm.

Mən deyirəm, o deyir,

Dünyayla söz-sözəyəm.

Yeri yandırır, yaxır,

Göyü gurlayır, çaxır.

Mən baxıram, o baxır,

Dünyayla göz-gözəyəm.

Hey dalırıq xəyala,

Eh, kim ölə, kim qala.

O anadı, mən bala,

Dünyayla diz-dizəyəm.

GÖZƏLLİK

Nə nurludu, nə parlaqdı, nə gözəldi,

Nur payıdır insanların ən gözəli.

Aydan alır, Gündən alır işığını,

Baş tacıdır vicdanların ən gözəli.

Uzun sürən “Vətən-Qürbət dastanı” var,

Qəhrəmanlıq, sevgi, həsrət dastanı var.

Hər ürəkdə bir məhəbbət dastanı var,

Məhəbbətdi dastanların ən gözəli.

Gözəllikdi halal şöhrət, halal maya,

Şükür olsun yaradandan gələn paya.

Suyu öpür gözəlləşir sahil, qaya,

Dalğa doğur tufanların ən gözəli.

Qoca dünya dadlı olur, şirin olur,

Bir misaldı, axar sular sərin olur.

Dənizlərdən, dəryalardan dərin olur,

Göz yaşıdır ümmanların ən gözəli.

Həyat orda, ən işıqlı gün ordadı,

Nəğmə orda, səs ordadı, ün ordadı.

İnsaf orda, iman orda, din ordadı,

İnsanlıqdı irfanların ən gözəli.

BORCUM VAR MƏNİM

Yaxşılıq görmüşəm yaddan, yaxından,

Yaxına, uzağa borcum var mənim.

Ruhumu uyudan, laylamı çalan,

Beşiyə, qundağa borcum var mənim.

Bu palıd ağacı, bu məğrur cökə,

İstəyir həmişə nazımı çəkə.

Sığallı gövdəyə, şirəli kökə,

Meyvəli budağa borcum var mənim.

Hər barlı bağçaya, hər əlvan bağa,

Hər dolu sünbülə, hər yaşıl tağa,

Çəmənə, çiçəyə, ota, yarpağa,

Günəşə, torpağa borcum var mənim.

Zirvədi, ətəkdi, bənddi, bərədi,

Hər görüş cənnətdən bir mənzərədi.

Vurğunu olduğum dağdı, dərədi,

Hər elə, oymağa borcum var mənim.

Haqqın yaratdığı rəngə, naxışa,

Buluda, şimşəyə, mehə, yağışa,

Alovlu ürəyə, odlu baxışa,

Nəğməli dodağa borcum var mənim.

Verdim öz ömrümü hissə, duyğuya,

Yaşadım dünyanı mən duya-duya.

Udduğum havaya, içdiyim suya,

Öpdüyüm bulağa borcum var mənim.

Hər söz bir mətləbə, mənaya bağlı,

Hər daş bir guşəyə, xanaya bağlı.

Allaha, ataya, anaya bağlı,

Müqəddəs ocağa borcum var mənim.

NƏ YAXŞI

Bizim gözümüzün qabağındadı,

İşıqda Allah var, Allahda işıq.

Allahı işığa yaraşdırmışıq,

İşığı Allaha yaraşdırmışıq.

Arzuda, xəyalda, həqiqətdədir,

Varlığın ləzzəti, varlığın dadı.

Göylərə ucalmaq, yerlərə enmək,

Bizim ruhumuzun varlığındadı.

İşıqdan güc alır hər nəfəsimiz,

Qayalar yarmağa inadımız var.

Allaha yetişir uca səsimiz,

Nə yaxşı uçmağa qanadımız var.

ANA DÜNYA

Anamın yanına gəlmişəm Allah,

Bircə gün anasız eyləmə məni.

Ömrümün mənası varlığındadır,

Heç zaman mənasız eyləmə məni.

Zəhməti, cəfanı, dözümü görrəm,

Qaşımı, üzümü, gözümü görrəm,

Onun güzgüsündə özümü görrəm,

Güzgüsüz, aynasız eyləmə məni.

O uca bir dağdı, mən kiçik təpə,

O coşqun dalğadı, mən həzin ləpə.

Anasız ömürlər dəyməz bir çöpə,

Zərrəyəm, dünyasız eyləmə məni.

Zirvənin ağı var saçın qarında,

Eşqin meyvəsi var bağça-bağında.

Üzmək istəyirəm ağ sularında,

Damlayam, dəryasız eyləmə məni.

Oğul ana üçün bəydi, paşadı,

Ananın eşqiylə oğul yaşadı.

Analı ömürlər toy-tamaşadı,

Toysuz, tamaşasız eyləmə məni.

AMAN ALLAH,

DÜNYA NECƏ ŞİRİNDİ

Bu dünyadan doymaq olmur, İlahi,