İsgəndər Muzbeq 19 dekabr 1947-ci ildə Kosovonun Prizren şəhərində anadan olub. 1974-cü ildə Priştine Universitetinin Hüquq fakültəsini bitirib. 1969-cu ildən Priştinedə çıxan "Tan" qəzetində əmək fəaliyyətinə başlayıb, daha sonra Prizren şəhər bələdiyyəsində çalışıb. İlk şeirləri hələ orta məktəbdə oxuyarkən Makedoniyanın paytaxtı Skopye şəhərində çap olunan "Sevinc" dərgisində yayımlanıb. Çağdaş Kosovo türk ədəbiyyatını beynəlxalq poeziya festivallarında layiqincə təmsil edib. Hazırda o, Prizrendəki "Doğru Yol" incəsənət mərkəzində çalışır.
YALNIZLIQ
Gözlərdə bir az kədər
Bir az yalnızlıq
və keçən ilin sarı mövsümündən
bir xatirə
içində bir az istək
bir az ümid
və gəlmədi gəlməyəcək kimi
ürəklər daş bağlamış
o ağaç hələ çiçək açmadı
daşa dəydi damarlar
Hələ çox üzüləcək bu ağacın sahibi
Çox-çox erkən dönür daş dövrü
daş dövrü bir son kimidir
ölüm örnəyi kimi
solan günəbaxan çiçəklərinin ardından görünür.
QORXU
Bu gün sizi savaşa çağırıram
Bəxtəvərlik savaşına
Qəsdən
Əngəlləri aşmalıyıq bərabər
Türkü ilə başlamalıyıq səfərə
şam ormanlarını qaça-qaça keçməliyik
Bələyimizdə biçilsin buğdalar
Düyü tarlaları sulansın günün günorta çağı,
Sizi bəxtəvərlik savaşına çağırıram.
mağaralardan uzaq mağaralar
Çağırır bizi yüzlərcə Ana Vətən
Yanında tək vətən
Mağaralara dönməmək üçün
Bəxtəvərlik savaşına çağırıram sizi.
Günün günorta çağı.
DAŞ ÜRƏKLİ
daş ürəkli bir adam var
dünyanın dönməsi ona bağlıdır.
onsuz nə sular axar, nə Günəş çıxar.
onsuz duzsuz olur yeməklərimiz
daş ürəkli bir adam var qarışqa
çalışmaq üçün ondan izn alar
kosmosa gedib-gəlmək üçün
onsuz dadsız olur içdiklərimiz
o adam hər şeyi biləndir
söyləsən söz dinləməz
div aynasında
görür özünü
daş ürəkli olduğunu bilməz.
XİROSİMAYA VURUR DƏNİZ
Şərqdən illərdir gəlir səsi
türkünün
ağlaşmanın
Xirosimaya vurur dəniz.
qaça bilirmi kişi topraqdan başqa yerə
ağaclarsız
çiçəklərsiz
Xirosimaya vuru
r dəniz.
bir adam gəldi
əlində alın yazısı
qara günləri
Xirosima qaçdı dənizdən.
BİTMƏYƏN ŞEİR
bitməyən bir şeirdir alın yazımız
ən gözəl röyaları göstərir
ən acı xatirələri yaşadır bizə
neçə kərə könlümüz dolub-daşar
neçə kərə yalnızlıq türküsünü
söylər dodaqlarımız
Bitməyən bir şirdir alın yazımız
əruz vəznində
heca vəznində
özgürlüyə can atar bu günümüz
unutdurur əski eşqimiz
unudular yarıda qalan son eşqimiz
bitməyən bir şeirdir alın yazımız
yenidən başlar sevinclər başdan
çiçək açar acılarımız
titrəyən bir yarpaqdır alın yazımız
bir qovaq yaprağı son baharda
quru, sarı
qapılırıq axışına bir dağ çayının
düşürük içinə ölüm torunun.
Azərbaycan türkcəsinə uyğunlaşdıran Akif ƏhmƏdgil
çap et