Əziz oxucular, "525-ci qəzet"də "Günümüzün Güney Azərbaycan ədəbiyyatı - Poeziya" adlı guşə açılıb.
Guşədə İran İslam İnqilabından (1979) sonra ədəbiyyata gəlmiş, Güney Azərbaycanda 1960-cı ildə və daha sonra doğulub boya-başa çatmış və sənətdə öz sözünü demiş Güney şairlərinin arasında heç bir fərq qoymadan, incə və həssas ruhlarına toxunmadan, yaratdıqları möhtəşəm poeziya örnəklərini incələmədən onların ana dilində fərqli janr və üslublarda qələmə aldığı şeir və poemalara, yaxud da həmin əsərlərdən müəyyən hissələrə yer verəcəyik.
Bu əsərlər günümüzün Güney ədəbiyyatında baş verən yeniliklərin, ədəbi prosesin incəliklərini bir az da yaxından izləmək, həyata, insanlığa, yazarların ictimai-siyasi və milli məsələlərə baxışlarını öyrənmək baxımından diqqətəlayiqdir...
Türkiyənin ünlü filosof-yazarı Cəmil Meriç "Qərb kültürün vətənidir, Şərq irfanın. Nə Qərbi tanıyırıq, nə Şərqi, ən az tanıdığımız isə özümüz..." deyirdi.
Güney Azərbaycanda son çağın dinamik inkişaf edən ədəbiyyata, özəlliklə poeziyaya nəzər saldıqda burada yaşayan xalqın özünəməxsus kültürü, ədəbiyyatı, kitab mədəniyyəti, sözyaratma qüdrətinin nə qədər yüksək olduğu yansıyır.
Möhtəşəm mədəniyyət yaradan bir xalq, susmayan dili, özünü, kimliyini, tarixini öyrənmək istəyən şairləri olan xalq isə dünya tarixindən heç vaxt silinmir, əbədiyaşarlıq qazanır...
Beləliklə, özümüzü, Güneyimizi daha yaxından tanımaq, həm də daha çox sevmək üçün, dəyərli yazarların yaratdıqları bənzərsiz poetik dünyanın qapıları üzünüzə açılır, əziz oxucular!
Esmira Fuad,
Filologiya elmləri doktoru
Bulud MURADİ
1980-ci ildə Miyanada anadan olub. Alitəhsillidir. İndiyə qədər iki kitabı nəşr olunub. Hazırda Tehran şəhərində yaşayır.
Payız
Açıram pəncərəni
aynanın arxa küçələrinəcən...
Payız oluram və sənsizlik
yığdığım bütün nömrələrdir.
Payızdır yatağım,
şəhərin ortasında
açarsam - gözlərimdən
dağılır bu qatil saçların.
Payız kimi tökülürəm çiyninə.
Hər səhər darayanda yalqızlığını
aynada tərsidir şeir.
Ayaqüstü sevgilər kimi
güzgüləri bağla, bitsin.
Saçlarından başlanır payız...
Qış...
Və eşq və bu mahnı
Xatırladığın əvvəl mahnıyam,
Zil səsləri ilə küçələr
məni oxuyar.
Evin boğazın
gələn qəm kimi
Səni dünya gəyirəndə
Bilməzsən hara gedəsən, kimə mesaj atasan.
Sənə adlar və ədədlər arxasını çevirər
Onda əvvəl yadından çıxan mənəm
baqqallara da durub salam vermək istərsən,
havaların isti-soyuğundan danışarsan,
Yeyin sovuşarsan qəzetlərin qabağından
xəbərləri yubadarsan bir vida kimi.
Sənə gözaltı baxıb ah çəkən ağacdan,
anandan gözlərini qaçırdanda
Məni xatırlama
Son yol ağladığın kimi
Ağlarsan...
...və eşq,
və bu mahnı
Öz başına...
və rep üzərində...
Sən və ölüm
Əllərin əcəmi,
Gözlərin xalq ədəbiyyatı qədər qara
Ölürəm ha, ağlarsam səni.
Türkcə gül biraz,
Bütün dağların adını bacarırsansa,
döydür adını qəlbimə,
və kimsəyə söyləmə gördüyün bu yağışları
(Sönər böyük şəhərin işıqları
Süper marketlər boşalar sözcükdən
Ac qalar həmşəhrilər birdən)
Ölümün plastik saçları şərab rəngində
Çinli bir gəlincikdir cinli...
Kökü qırılmış
durmadan eyni bir mahnı çalır.
Bəri baxma!
Pəncərələri, ulduzları və səni çəkib aparar
bu ərəbcə ölüm...
Kəs saçlarını kimsə tanımasın səni!
Həyat
Yuxulu bir bulaq yaşayır qucağımda, bax!
Sənin yerində
Həyat ovuclarımda açır çiçəklərini...
Çətir açıram -
Hardasa, yağan yağışların ehtiramı ilə.
Əriyir ürəyimdə,
Süzürəm fincanlara yoxluğunu
Sağlıq verirəm yellərə adını,
Cızıram mıxla havaya, yırtılır gecə
damırsan,
Boğulur yakamoz gözlərinin
Qara dənizində batmış gəmilər
səni yuxu görürlər.
Qurtulur fincanın içində fırtına
Atəş, həyat...
Həyat yoldaşının
ağrıyan yumruqlarıdır həyat!
Utancaq bir qönçədir -
gözlərinin altında göyərir
Ağrıdan göyərir, gülüm!
Ağrıdan...
Baxmıram!..
çap et