Oqtay Rza,
Əməkdar müəllim
Azərbaycan, dərdin böyük yaran çox dərin,
Müsibəti gözü ilə görüb Tanrı da.
Səndən torpaq payı uman o xainlərin
Bir gün toza çevriləcək ağaları da.
Səndən ötrü süngülərə sinə gərmişik-
Vətən, daha yas saxlama,
biz ölməmişik!
Sıramızda təzə gəlin, məktəbli qız var,
Sıramızda – ata, oğul, ağbirçək nənə.
Hər qırmızı qərənfildə al qanımız var,
Al qanımız hopub sübhün şəfəqlərinə.
Üstümüzdən tank keçsə də, əzilməmişik –
Vətən, daha yas saxlama,
biz ölməmişik!
Neçə küçə, neçə bina qopardı fəryad,
Bakımızın harayına hay verdi Xəzər.
Azər, İlqar, Yusif, İlham, Yeganə, Fərhad...
İnsan idik, dönüb olduq abidə, əsər.
Hər bayatı – həzin layla, hər məzar – beşik,
Vətən, daha yas saxlama,
biz ölməmişik!
Fəlakətdən min ay, min il ötəcək, fəqət.
Yaddaşlarda, ürəklərdə yaşayacağıq.
Çilənir nur, ələnir gül, söylənir “Rəhmət”.
Yağı yana-yana qalsın, bilsin ki, sağıq.
Biz silahsız vuruşaraq qalib gəlmişik –
Vətən, daha yas saxlama,
biz ölməmişik!
çap et