Şeir – tənhalıqdan əzab çəkən sözlərin ən gözəl qurtuluşu,
Sözün ən məğrur, ən eşqli şəkildə Tanrıya doğru uçuşu...
Vaqif Bayatlı Odərin yeni “Bəy atlı şeirlər” kitabı çapa hazırlanır.
Kitabdan bir neçə şeiri təqdim edirik.
Min illər də ötər, amma
Tanrım, yenə, yenə
bütün qadın barmaqları
tikiş tikən anlar
onlara göylərdən kiminsə
baxdığını duyar, anlar
Harda tikiş tikən qadın, qız görəndə
mən uşağa dönmək,
onların ayaqları altına yıxılmaq istəyirəm,
onların iynə batan barmaqlarını,
hətta iynələrini min illərin analarının
min illərdi ağrıyan barmaqlarıtək
üfürüb ovutmaq istəyirəm.
Min illərdi tikiş tikmək qədər,
qırılmış düyməni tikmək qədər,
nəyisə nəyəsə bərkitmək,
birləşdirmək qədər doğma duyğu yox,
min illərdi qızların bəyləriyçün ilk hədiyyəsi
onların qırılmış düymələrini tikmək,
onları daha çox dimdik, şahanə görmək,
həm də heç vaxt ayrılmayan o düymələrlə
özlərinə, evlərinə daha çox bağlamaq olub.
Bilirəm, sevgili iynəm, düyməm mənim,
min illərdi elə sevəndə də kişilər
xəncərlə, gülləylə,hayla, küylə,
qadınlarsa daha çox tikdikləri iynəylə,
bərkitdikləri düyməylə,
üzlərini qoyduqları göylə sevərlər.
Min illər ötər, amma yenə, yenə
bütün qadın barmaqları tikiş tikən anlar
onlara iynələrin, düymələrin,
həm də göylərin baxdığını duyar, anlar.
Napoleonun qlobusları
O hələ Alp dağlarını yəhərtək
Avropanın belinə basıb
çapan kozır tuzikən,
bütün kozır dövlətlərin
kozır krallarını fərələşdirən
lovğa fransız xoruzuykən,
həm də güzgü xəstəliyinə tutulmamışkən –
yəni qarnının aşağılarını döngəsiz, tinsiz,
atının belindənsə bütün dünyanı
teleskopsuz, durbinsiz görürkən,
dəli Rusiya qarışıq bütün Avropanı
bir böyük toyuq hini sayır,
dövlətləri bir hinin toyuqlarıtək
qabağına qatır,hala gətirirdi.
Ancaq qarnı qlobuslaşdıqca,
dünya qlobusu şəklində
ancaq öz qarnını görür,
qarnını qucaqladıqca
tutduğu torpaqları –
qucaqladığı dünya qlobusunu itirirdi.
Tanrım, əzabı qıymırsan
heç bir fikrə, heç bir sözə
Tanrım, özün duydurdun bu sirri, –
hər alın yazısı bir Tanrı şeiri,
hər alın yazısı bir Tanrı şeiri,
Həm də duydurdun,
bəndələrə yazdırdığın sevincə
bəndədən də çox sevinirsən özün,
bilirəm, İlahi sevinci belə ola bilər ancaq –
sevindirdiyi bəndədən
daha çox sevinir Tanrı özü,
Duyuram, qazandığımız əzab da yenə
bizdən çox əzab verir Sənin özünə,
Həm də sözlərə əzab verəndə duyuram,
o an sözdən çox, əzab veririk Sənin özünə,
duyuram, sən tək insanlara yox,
əzabı qıymırsan, hətta heç bir fikrə, sözə,
həm də o fikirləri, sözləri
dünyanın ən gözəl, ən dadlı əzablarıyla
əzabsız yazdıra-yazdıra bizə.
Yaşamaq çox kiçik hərflərlə
Bəzən hər yerdə idarə edənlər sözünü
çox kiçik hərflərlə yazmaq,
hərdən də hətta bu sözü asmaq istəyirəm.
Ancaq sözü necə asmaq olar?!
Həm də görürəm bunu yazarkən,
bütün sözlər qəmli-qəmli baxırlar mənə –
dostumuzun beyni dəbərib yenə.
Məni bağışlayın, sözlər,dostlar,
Sizi çox incitdim ömrüm boyu,
əslində, adam özünü öldürməkdən yazanda da,
hətta özünü asanda da tək özünü asmır,
özünün həm hökm verəni,həm tamaşaçısı,
həm cəlladı, həm də qurbanı olur,
həm də hətta ölümü düşünərkən sözlərə əzab verir,
ancaq özünü asıb, özünə ölüm fərmanı vermək,
həm də özünün cəlladı olub günaha batmaq,
üstəlik də sözlərə də əzab vermək,
həm də kimlərinsə hökmüylə asılıb
hökm verənləri də, asanları da cəllad eləmək,
günaha batırmaq hamısı zor, hətta günah,
elə ona görə də özünü öldürməyin
bircə əbədi yolu qalır həmişə ancaq –
yaşamaq hələ,
yaşamaq çox kiçik hərflərlə.
"Eheyy! Göyüzünün o üzündəkilər! Kimsiniz?"
Göyüzünün o üzünə qonub göyüzünün bu yüzünü dinləyən şair
Vaqif Bayatlı Odər.
çap et