düşündüklərim
Allahım, min illər
bundan əvvəl
minlərlə əl
“acıq” – deyib Sənə uzandı.
Bilmirəm o ayın adı
Ramazandı?
Onda bəndələrin üçün
Göydən bildirçin
yağdırdın.
İndi Ramazandı
Kimin əli sənə uzandı?
Kim nə mızıldandı...
İndi göydən
İnsan əli, ayağı,
insan döşü, başı yağır,
insan naləsi,
insan göz yaşı yağır.
Allahım, bunu səndən istədilərmi...?
“Acıq, bizə yemək ver” – dedilərmi?
Kim səndən icazə aldı?
Göyün yeddinci qatından.
Allahım, Sənin ayağının altından,
Kim təyyarəni vurub saldı,
Bunu bizə deyəcəklərmi?
Bu göydən yağan,
yanan
İnsan parçaların
yeyəcəklərmi.
Bir yandan indi kainatda
uçmağı öyrənir insan.
Amma belə vaxtda
Səs gəldi:
– Kimdən, kimə?
dedim:
– hə... Səndən, sənə!
Düşündüm.
Fikrimdən daşındım.
Hə, şikayət edim
hər gün
Həsəndən Həsənə.
Səmada yer kürəsi səyyarədir.
həm də sərnişini olduğumuz
bir təyyarədir.
İştah diş altındadır deyirlər,
Bəziləri bu iştahla yeyirlər
Yer kürəsini də...
hərə bir parçasını
qopartmaq istəyir.
Yer kürəsini də vurmaq,
atmaq, partlatmaq
istəyir.
Allahım, yaxşı fikir ver.
Sənin ətəyindən də dartmaq
istəyəcəklər.
başını qatmaq,
aldatmaq,
Səndən də bir şey qoparıb
satmaq istəyəcəklər.
bu zopba ölkələrin
dini-iman siyasətdi.
Onlar istəyəndə
Siyasət sərhəddi,
Səddir.
İstəyəndə nüvə silahıdı – Siyasət.
Günahsızların günahıdı – siyasət.
Siyasət – hər mərtəbədə oyundu.
Siyasət – Xamelyondu.
Siyasət – Rezin əmzikdi
Kiçik xalqların ağzında.
Gözəl səslənir deyəndə, yazanda.
Əmziyi var, ağzı doludu, südü yoxdu.
Qarnı acdı,
Siyasət sarıdan gözü toxdu.
Allahım, İnsan
öz yaratdığının əlində
girovdu, əsirdi.
Havada uçanlar, suda üzənlər,
Yerdə gəzənlər.
Hamısı bir-biri üçün ovdu,
hamısı müqəssirdi.
Qaçan da “ya Allah” – deyir, qovan da
Con da “ya Allah” – deyir, İvan da.
İvanın Allahdan xəlvət
Allahsızlığı da olur.
Ona görə, arabir haqsızlığı da olur.
Qaçana qapı açarlar,
qaçan neyləsin,
Dəlinin qabağından qaçarlar.
Dünya qəliz olub,
bilmək olmur kimin əlindədir açarlar.
heç kəs sənin kimi tək deyil.
Belə tənhalıq heç kəsə gərək deyil.
Allahım, Sənə də deməyə qorxuram,
öz aramızda qalsın.
qoy mən deyim, söz ürəyimi deşir.
söz aramızda qalsın.
Bu dünya zorbaları
Allahı da “tək” istəmirlər.
hələ ki, qorxurlar, demək istəmirlər.
Dünyanın beş qitəsində
paraları-pulları var.
Saysız-hesabsız
qulluqçuları, qulları var.
hər yana su altından,
yer üstündən yolları var,
hansı qibləyə dönsələr,
gözləyən dulları var.
Kimin istəsə başına quş qondurar,
Kimin istəsə banklarda pulunu,
damarında qanını dondurar.
İstəsə, yer kürəsini
Şəxsi limuzini kimi dayandırar.
Niyə şəxsi Allahı olmasın?
niyə axı olmasın?
Böyük haqsızlıqdı ona qarşı.
Bu dərddən ağrıyır ürəyi,
çatlayır başı.
Allahım, tövbə, bunları mən demədim
yaxşı-yaxşı...
öz aramızda qalsın.
söz aramızda qalsın.
Mən ölüm,
demişəm, deməmiş olum.
Niyə o yazıqlara
mən də qəmiş olum.
Yenə gərək
Allahım, Səni görək.
həyatdakı ehtiyaclara,
ac-yalavaclara,
Məhəbbətə, çörəyə möhtaclara
Yenə Sən
Sahib çıxmalısan
Bir az aşağı enəsən.
Bəzi qudurğan qaniçənləri
Sən yıxmalısan.
Bəlkə Sən də tövbə deyib,
Keçmişinə yenidən baxmalısan.
Bunların arasında
Yetişdirib, bəslədiklərin var.
Lazım olanda səslədiklərin var.
Başları qarışıb,
ağılları çaşıb,
çıxıblar aradan.
Dünyada bir neçə nadan
Özünü yaradan sayır, yaradan!
Hələ tam aydın deyil
dünyanın düzəni.
bəzinin boyu-buxunu,
uzunu-eni məlum deyil.
Heç kəs tək deyil.
Bil ki arxalandığı eli-ulusu var.
Bazarda keçi kişmişini yeyirsə,
Qovma,
onun da qoçu Nəcəfqulusu var.
Heç kəs özünə tam arxayın deyil,
Çünkü heç kəs tam xain deyil.
Səbəb – yaşanm tarixdi,
gələcək günü.
Qonşuluq, qohumluqdu,
məzhəbdi, dindi.
Başının üstündəki dərddi,
Torpağın altındakı sərvətdi.
Hansı xalqdı,
necə millətdi?
İndi üzdə hamı dostdu,
İçində hamı mərdimazardı.
çünki Yer üzü
böyük bir bazardı,
hər şey satılır, alınır.
ən dərin quyunun üstünə
ən gözəl xalılar salınır.
Altından xəbərin olmasa,
Necə keçəsən xalının üstündən.
Deyən də yoxdu:
“həsiri basma, dolan gəl”
nəhənglər də qorxur pis gündən.
Bu bazar qanunudu,
dəllalları yaşadır bazar.
Allahım, mələk də göndərsən bura,
bu bazarda azar.
Siyasətbazlara uduzar.
Keçən əsrdə
İki dünya müharibəsindən
keçdi zaman.
Atom bombasından,
Nüvə hədəsindən
Keçdi zaman.
Düşünürdüm insan
Ən ali məxluqdur Yer üzündə
Güc tapacaq özündə.
Qəlbini şumlayacaq, düzləyəcək.
Ruhunu təmizləyəcək.
qayğısız qalmış saflığını,
canıyla, qanıyla
oxşayıb əzizləyəcək,
ürəyində, beynində
haqqa, saflığa yol açacaq.
Saflıqdan insan mələk olacaq.
Səyyarələr arasında uçacaq.
İnsanı uçmağa qoymayan
Öz qəzəbi, kinidi.
Nifrət, qəzəb, kin
İnsanın ayağına bağlanmış
ağır daşlar kimidi.
İnsanı qol-qanad açmağa qoymur.
Yerdən ayrılmağa, uçmağa qoymur.
ümidimin önündə
bir şam yandırmışdım,
özüm-özümü inandırmışdım.
Kim məcbur edə bilər insanı:
Sən boynundan bu ağır daşı as!
İnsan içindəki pislikləri
İkinci minilliyə daşımaz.
Amma daşıdıq, daşıdıq!
Ərəb baharı ilə başladıq.
Sonra rəngbərəng
inqilablar yaşadıq.
Mələr qoyduq insan balasını,
Ağlatdıq insanın anasını.
insan qanı ilə yuduq
ikinci minilliyin astanasını.
Əlimizi yumamışıq hələ.
Belə görürəm
üçüncü dünya müharibəsinə
gedirik mərhələ-mərhələ.
hamı görməzliyə vurub.
hamı guya sülhün tərəfində durub.
hər kəsin də əlində – qoltuğunda,
arxasında güvəndiyi silahı.
xəlvət cinayəti, gizli günahı.
Allahım, Sən yaddan çıxmısan,
hərə bir peyğəmbərin adamıdı.
Biri Məhəmmədin, biri İsanın,
biri Musanın...
Səma İnsan evinin damıdı.
Bəs adamı yoxdu
İnsan oğlu İnsanın?!
Dininə, dilinə,
mənzilinə
mərmi yağır.
“La İlahə İlallah” səsinə
mərmi yağır.
Hələ dini – dili məlum olmayan
insan körpəsinə mərmi yağır.
Ağrıdan hansı dildə bağırsan, bağır!
Ağrının dili birdi.
Allah səni eşidəcək, duyacaq.
Qorxuram bir gün Allah da
bizdən cana doyacaq.
Bizdən bezəcək, Allahlığı bir yana
qoyacaq.
Yer üzünü yana-yana qoyacaq.
Sizi cənnətdən qovdurdu
Tamah saldığınız haram bir tikə.
Allah sizi atdı Yer üzünə.
Dedi bəlkə hərə özünə bir bağ sala,
bir ev tikə.
Yenə gözünüz bir – birinizin
inəyində, atındadı.
həyətində
bağındadı.
Suyunda, torpağındadı.
O haram tikə
İçəridən qurd kimi yeyir sizi
Neçə dəfə cəhənnəmə döndərilib,
viran olub Yer üzü
Ağalar?
Vaxt varikən yığışın
qayıdın həddinizə,
öz sərhəddinizə
öz səddinizə sığışın.
Tamahınızdan qaçın
Gözlərinizi geniş açın.
Kainata yaxşı baxın.
Siz ayağının altındasınız
böyük Allahın.
Özünüzü haqq saymayın,
Özünüzü Allah saymayın!
Durduğunuz yerə enincə, enin.
Ətrafdakı ağlayan,
gülən insanları
görüncə enin!
Bizə verilən vaxt Allah amanıdır.
“Bir zaman daşları atmaq vaxtı idi,
İndi daşları yığmaq zamanıdır”.
çap et