525.Az
Fikrət Qocanın şeirləri
Azərbaycan bayrağına
Yetmiş il qəlbimizdə
Yaşatdıq bu bayrağı.
Nəhayət vaxtı gəldi.
Zəfər çaldıq
Öc aldıq.
Müqəddəs bayrağımız
Asimana ucaldı.
O, hər kəsin şərəfi,
Vətənim vüqarıdı.
Hər bir vətəncanlının,
Hər Azərbaycanlının
Başından yuxarıdır
Müqəddəs bayrağımız.
Eşqi, qeyrəti, ruhu,
Fəxri iftixarıdır
Müqəddəs bayrağımız.
Hər arzumun önündə
Dalğalanan, ucalan.
Vətən hara yönəldsə,
O yerdə zəfər çalan.
Ucal, göydə dalğalan
Görsün, cahan bayrağım,
Ruhuma can verən, can!
Azərbaycan
bayrağım!
İnsan səsi
İnsan elə toxumdur ki,
Hara düşsə bitə bilər.
İnsan sənin ovucunda da
Gözdən qaçar, itə bilər.
Ən dar anda insan səsi
Ümid verər, həyan olar,
İmdadına yetə bilər,
Yaşayarsan.
Qiyamət
Deyirlər qiyamət yaxınlaşıb
Yer də bir canlıdır,
ağlı çaşıb.
Dalğalar sahilə dırmaşıb,
çaylar daşıb.
Bunların bazara dəxli yoxdu,
Bazarda şıdırğı alverdi,
Bazar başqa dünyadı,
başqa yerdi.
Zəlzələlər, vulkanlar, daşqınlar gəlir.
Qaçqınlara da sığınmağa
qaçqınlar gəlir.
Müxalifət deyir:
Bunların hamısında
günahkar iqtidardı.
Deyəsən dünyada
hamının yeri dardı
Yer üzü böyük bir bazardı.
İqtidar da deyir:
Müxalifət günahkardı.
Qəhətə çıxan məhəbbətdi.
Hamı bir Allahın bəndəsidi,
Vətənimiz məbəddi.
Yer kürəsi himə bənddi.
Bazarda ən ucuz şey insandı,
Bahalaşan qiymətdi,
deyəsən qiymətdə neymətdi.
Bu gələn qiyamətdi qardaş, qiyamətdi.
Xoşbəxt adam lal-kar məmətdi.
Bu şeiri verdim oxudu,
cavab yazdı:
“Eh... bəgəm qiyamət də dərddi?!
İndianada bir gölün sahilində
Sepryum Corcla
İndianada oturmuşduq
Bir gölün sahilində
Danışırdıq qohumluq dilində.
Nəvəm Pərvizdi tərcüməçimiz.
Yol kimi uzanır söz,
gedir çıxır,
yetmişinci illərə.
Dedim:
– Mən Vyetnama getmişdim onda...
– Mən də getmişdim o ellərə.
– Mən Hanoyda, Sayqoda oldum
– Mən də çöllərdə,
çaylarda,
göllərdə.....
Kürəyimdə əsgər çantası
Hər anımda ölüm qorxusu.
Əllərimdə öldürmək qoxusu.
– Söz adamı çarpar qılınca
Mən də getmişdim
şeir dalınca,
söz dalınca...
Xəyalımız külək oldu,
Tərcüməçimiz ürək oldu
Nə dindik, nə də danışdıq.
Nə yaxşı onda yox,
indi tanışdıq.
Vyetnamda axtardığımızı
İllər sonra
burda tapmışdıq.
Çikaqo
Məni Çikaqo ilə tanış edən
həmyerlim Əhməd bəyə
ithaf edirəm.
Yağış yağdı,
yudu küçələri.
Yudu dəmirləri, şüşələri.
Evlərin şüşə gözləri ağladı.
Gözəllər üzündəki boyanı
çətir altında
qorudu, saxladı.
Yol yanında çiçəklər
gözəl-göyçəklər
çimdi, oyandı.
Dəmir tavanlar, damlar deyindi
elə bil qaynanadı.
Gün çıxdı
Elə həmin an
hər yanı sildi, qurutdu.
Elə həmin an
hamı yağışı unutdu.
Hərə bir yana üz tutdu.
Yalnız göydələnin
Başı bulutda qalmışdı.
Hələ deyinirdi:
Bu nə yağışdı?!
Bu nə bulutdu.
Şəhərdə insanlar qaynaşır
hərə öz işinə,
öz vərdişinə
qaçdı.
Yanaşı qaçırdı xeyir, şər
Hamamdan çıxmışdı
Miçiqan dənizində güzgülənirdi
Çikaqo-
dəmir şlapalı şəhər.
Pikassonun
Müəmmalı dəmir heykəlləri,
Obamanın Çikaqosu,
doğma vətəni.
Yağışla qarşıladı,
Günəşlə yola saldı məni.
19.11.2012 
çap et