Nizami Gəncəviyə
Bizim fəxrimizdən pay umur hamı
Həmişə ondadır gözü dünyanın.
Canında aləmin sirr dolu camı
Özü bizimkidir, sözü dünyanın.
Beş ulduz başında hikmətin tacı
Hər ulduz dünyanın sirr xəzinəsi.
Hamının dahiyə var ehtiyacı
Dünyadan böyükdür söz xəritəsi.
Onun əbədilik yaşamaq haqqı
Bəlkə də ən böyük mükafatıdır.
Nə yaxşı öldürmək olmayıb haqqı
Onun söz həyatı öz həyatıdır.
Keçmiş xəbər verir hər sabahından
Hikmət mərkəzi var söz külçəsində.
Tanrı, əgər varsa keç günahımdan –
Farsı da mat qoyduq öz ləhcəsində.
Sirr də xəzinədir açarı onda
Gah açır, gah də ki, bağlayır özü.
Kəhərin qanadlı uçarı onda
Çağlayan zamandı, çağladan özü.
Nizami gəlmişdi bəlkə də göydən
Ruhu da göylərdə yaşayır hələ.
“İnsanlıq ölübdü” desə də hərdən
İnsanlıq yükünü daşıyır hələ.
Baxmır
Dilim başıma bəla
Sözüm sözümə baxmır.
Az qalır ki, qan sala
Gözüm özümə baxmır.
Qoymamışam tək qala
Tənhalıqdan borc ala
Neyləmişəm vüsala
Dönüb üzümə baxmır.
Həsrətin yolu hara
Çəkilib uzaqlara
Dalbadal vurur yara
Dözüm dözümə baxmır.
Əhsən dedik vüqara
Yüz yol çəkildi dara
Şərabın üzü qara
Dönüb üzümə baxmır.
Vəfa ömrün vüqarı
Qoruyar etibarı
Xəcalət qurbanları
Dönüb gözümə baxmır.
Azadlığa təslim ol
Yolu açıq günü bol
Ləpirdən yaranan yol
Dönüb izinə baxmır.
Möcüzələr süfrəsi
Möcüzələr süfrəsi
Yerlə-göy xəritəsi
Gözəlliyin sinəsi
Varaq-varaq kağızlar.
Küləklərlə səpilər
Qucaqlara təpilər
Məktub olub öpülər
Dodaq-dodaq kağızlar.
Qələmlərlə yazılar
Ələmlərlə qazılar
Neçə səmtə yozular
Qalaq-qalaq kağızlar.
Keçənləri izləyər
Yığıb məqam gözləyər
Neçə sirri gizləyər –
Maraq-maraq kağızlar.
Girov olub satılar,
Cinayətə qatılar
Ocaqlara atılar
Qucaq-qucaq kağızlar.
Dönüb pul olmağı var
Qalıb dul olmağı var
Qula qul olmağı var
Qınaq-qınaq kağızlar.
Hökmün yükü belində
İflası lal dilində
Əsər cəllad əlində
Yarpaq-yarpaq kağızlar.
Göydən suallar gələr
Sayı yox ulduz qədər
Cavab üçün daş dələr
Soraq-soraq kağızlar.
Ağ kağız sahib gəzər
Xəyaldan hikmət üzər
Kitab olub ev gəzər
Qonaq-qonaq kağızlar.
Hər xəttə dözümü var
Yazana sözümü var
Əyri-düz düzümü var
Zolaq-zolaq kağızlar.
Yuxuları qaçırar
Neçə sirrin hikməti
Sinəsində açılar –
Haqq ya nahaq, kağızlar.
R.S.
Kağızlar içində itib-batmışam
Qələm qayıq olub sahilə üzmür.
Ömrü bir quruca sözə satmışam
Nə alır, nə də ki, əlini üzmür.
Qorxuram
İstəmərəm bir daha
Həsrətlə çağlayasan
Ölməkdən qorxmuram ha
Qorxuram ağlayasan.
Çıxıb təzə sabaha
Gülə bənzər gül əllər
Gülməkdən qorxmuram ha
Birdən mənə güləllər.
Dəyişəcək fəsillər
Gedəndən qorxmuram ha
Qorxuram xatirədən
Məni pozub silələr.
Qələmlə dostluğum yox
Şahiddi ötən illər
Qorxuram sirr sözümü –
Yaza yadlar bilələr.
Təkcə yaşıllıq görür
Ləçək açılanda güllər
Qorxuram ki budaqda
Yaza qala xəzəllər.
Gözəlliklə etibar
Gah düz, gah tərs gəlirlər
Qorxuram ki çoxala
Vəfadan kəm gözəllər.
Xəbərçiyə
Ünvanımı bəlaya
Kim verdi, kim bilmirəm
Pünhanımı bəladan
Alıb silə bilmirəm.
Nə qəm vardı dünyada
Gərək məni tutaydı?
Suallar zərbəsiylə
Gərək çalıb-çapaydı?
Əlacın özü xəstə
Şəfa tapa bilməyir
Qismətin boyu bəstə
Əli boya yetməyir.
Bəlanın ünvanını
Axtarıram sözüm var.
Eşq oduna salacam
Görək kimdə dözüm var.
Yer günəşdən asılıb
Yer günəşdən asılıb
Zənciri mələkdədi
Üzülmək qorxusu var
Xəncəri fələkdədi.
Sel olub daşması var
İldırım saçması var
Öldürüb qaçması var
Xəbəri küləkdədi.
Keçmişini gəzirik
Yeri qazıb əzirik
Məzar üstə gəzirik
Tarixi bələkdədi.
Bizi kim yerə əkdi
Sonra şəklini çəkdi
Bu torpaq hələ təkdi
Həyat da bu təkdədi.
Tikilənlər sökülür
Bükdürənlər bükülür
Bu qədər qan tökülür
Günahı ürəkdədi.
Əsrin titrəyir dizi
Ağ üzü qara üzü
Zaman ələyir bizi
Təqsiri ələkdədi.
Ehtiyac
Ehtiyac möhtacın ümid yüküdü
Bu yükün altında yaşayırıq biz,
Ehtiyac hər kəsin tale mülküdü
Sanki xurcundadı gecə və gündüz.
İşığı şirindi, zülməti acı
Bəs niyə gecədən doğulur səhər
Qaranlıq həmişə işığın acı
Gecələr zülmətdə yaşayır kədər.
Ehtiyac möhtacı öldürür, fəqət
Möhtac ehtiyacı öldürə bilmir.
Arzu ehtiyaca dönür – həqiqət
Tale arzuları güldürə bilmir.
Ürəkdə yaşayır günün istisi
Bütün bəşər möhtac bu ehtiyaca
Günəş yanan işıq, zülmət tüstüsü
Ulduzlar soyuq göz, kainat baca.
Ehtiyac nə borclu görən möhtaca
Məqam gəzir verib borcdan qurtarsın
Ehtiyac qədimdir, möhtacdır qoca
İstəməz ki, borclu qalıb utansın.
Heyif ki...
Dünya bizi güldürməyə can atır
Biz dünyanı ağlatmağa heyif ki...
Zaman yara vurur qəlbə qanadır
Məlhəm çatmır sağaltmağa heyif ki...
Durnaları ötürməyə gedirəm
Lələkləri götürməyə gedirəm
Arzuları bitirməyə gedirəm
Ömür çatmır yaşatmağa heyif ki...
Əsir torpaq sahibini səsləyir
Ürəyində intiqamı bəsləyir
Qayaları mürgüləyir, əsnəyir
İmkan yoxdu daş atmağa heyif ki...
Azmı boğub qaranlıqlar işığı
Çömçə qalıb böyüyüblər qaşığı
Vaxt olub ki, qoymayıblar aşiqi
Ürəyini boşaltmağa heyif ki...
Bilirsənmi
Çöhrən səhər, zülfün gecə
Gözlərin ulduz kimidi
Dodaqların yanır necə
Yanaqların buz kimidi.
Saçların gecə asiman
Hörüklərin ilan deyil
Ruhum orda itdi, inan
Dediklərim yalan deyil.
Nurlu səhər, aylı gecəm
Günüm, ayım, ilimsənmi?
Ömür necə keçir, necə
Sayırsanmı, bilirsənmi?
çap et