525.Az

“Bakı vaxtı” hər birimizin vaxtıdır...


 

“Bakı vaxtı” hər birimizin vaxtıdır... <b style="color:red"></b>

Firuz MUSTAFA
yazıçı, Bakı Avrasiya Universitetinin professoru

İCTİMAİ TELEVİZİYANIN BİR LAYİHƏSİ HAQQINDA TAMAŞAÇI SÖZÜ

 

Əksər meqapolislərin diqqətçəkən cəhətlərindən biri konkret bir  məkan daxilində müxtəlif zamanları yaşatmasıdır. Bu mənada bizim Bakı da istisna təşkil etmir. Odlar yurdunun paytaxtı zamanların kəsişib çarpazlaşdığı bir məkan kimi müasirliklə tarixiliyi özündə birləşdirir. Burada həm keçmiş, həm də gələcək bir-birilə qol-qola yaşayıb nəfəs alır. Amma keçmiş getdikcə arxada qalır. Bakını tanımaqda bizə canlı bələdçilik, “gidlik” edə biləcək adamların sayı da ilbəil azalır. Nə yaxşı ki, Bakının tarixi, maraqlı və ibrətamiz keçmişi hələ yaddaşlarda yaşamaqdadır. Bu yaddaşın bərpasında medianın, telekanalların rolu müstəsnadır. Görünür, bu missiyanın vacibliyini anlayan telekanallar Bakı haqqında, bu şəhərin tarixi barədə verilişlər, filmlər hazırlamağa üstünlük verirlər. Fikrimcə, bu sırada İctimai Televiziya digərlərindən bir qədər fərqlənir və hətta, mən deyərdim, öndədir. Söhbət İctimai Televiziyada vaxtaşırı yayımlanan “Bakı vaxtı” silsiləsindən gedir.

 

Bu silsilənin özəlliyi arxiv sənədlərinə əsaslanması və tarixi xronikaya üstünlük verməsidir. İndiyədək bu silsilədən İsmayiliyyə binası, Filarmoniya bağı, Opera və Balet Teatrı və s. haqqında çox maraqlı sənədli filmlər təqdim edilib.

 

“Bakı vaxtı” silsiləsinin müəllifi və aparıcısı, istedadlı publisist, telejurnalist Müsəllim Həsənov sanki bakısevərlərin əlindən tutub onları keçmışə aparır. Tarixə doğru, Bakının dünəninə doğru  “geri addımlayan” tamaşaçı maraqlı görüntülərin fonunda maraqlı faktlarla tanış olur, sanki şəhərin bu və ya digər tarixi yerini qarış-qarış, dalan-dalan, döngə-döngə, küçə-küçə, meydan-meydan gəzir, ona yenidən vurulur, onu özü üçün yenidən kəşf edir.

 

 “Bakı vaxtı” silsiləsindən ötən həftə  təqdim olunan köhnə bakılıların “Parapet” kimi tanıdığı Fəvvarələr bağı haqqında film ciddi jurnalist axtarışının, maraqlı rejissor işinin məhsulu idi. “Parapet” sözünün izahından tutmuş, 70-ci illərin gəncliyinin romantik duyğularla xatırladığı “Nərgiz” kafesinə qədər hər şey tamaşaçını ekran önündə saxlamaq iqtidarında idi. Filmdə Bakı haqqında danışan ekspertlərin, xüsusən tarixçinin (səhv etmirəmsə, adı Faiq Əliyev idi) təmiz Bakı ləhcəsi ilə bu bağdan danışdıqları olduqca maraqlı və inandırıcı idi. Əminəm ki, bu söhbət çoxlarını öz gənclik xatirələrinə kökləyə bildi. Çünki Bakı bir növ daşlaşmış, yaxud daşlara hörülmüş xatirələr şəhəridir. Burada tarix öz rəngləri, öz musiqisi, öz dəst-xətti ilə yaşayır. Bu mənada   “Bakı vaxtı” təkcə bir şəhərin yox, həm də bütöv bir epoxanın vaxtı, əksidir ki, həmin o vaxtın “içində” də bizim hər birimizin öz vaxtı “yaşayır”.

 

Mən belə hesab edirəm ki, “Bakı vaxtı”  İctimai Televiziyanın uğurlu layihələrindən biri olmaqla yanaşı, həm də vətənpərvərlik nöqteyi-nəzərindən gərəkli bir proqramdır. Hər bir ölkənin tarixi həm də o ölkədə yaşayan hər bir insanın tarixidir. Hər bir daşın taleyi həm də hər bir vətəndaşın taleyidir.

 

Bu baxımdan “Bakı vaxtı” təkcə binaların, daşların, bağların və küçələrin tarixi və taleyi demək deyil, həm də həmin küçə və bağlardan keçən insanların, o tarixi binalarda yaşayan adamların tarixi və taleyidir. “Bakı vaxtı” silsiləsini tamaşaçılara sevdirən bu həqiqətdir...

 

 




28.12.2012    çap et  çap et