Oktyabrın əvvəlində gələcəkdim
Bağışla bir az gecikirəm
Bir az əlimdə ömür var
Bir azda qəm...
Mən gələnəcən mənimlə olduğun yerlərə get
Xüsusən dəniz qırağına
Balıqçıdan soruş, sən məni
Qəşəmlə görməmisən ki?
Desə hə
Onda mən sabaha gəlirəm
Məni bizə çay verən qadının yadına sal
De bir kök kişi,
Saçı dağınıq
Yorğun, parıltısız dişi
Düymə gözlü
Adı Qəşəm
Orda, bir vaxtlar
Pəncərənin qabağında
Mənimlə əyləşən görməmisən ki?
Desə görmüşəm
Onda bu gün gəlirəm
Ayağın altında nazlanan toza
Quşların ağzından tökülən səsə
Və yaxud gizləndiyimiz adamlara
Sual versən
Mən onunla bu küçədə addımlayırdım
Gördünüzmü?
Əgər xatırlasalar
Elə bu saat gəlirəm.
Simayi-şəms
Dağların-
Gözəl dağların
Başı qarlı əzəl dağların
Ələsgərdən nişan qalan dağların
başında bir oda qurdum odum yox
vaxt dayanıb
dəvə ayağının çuxuruna baxır:
qum dənəcəkləri
bir-birinin əlindən tutub diyirlənir
elə bilir ki,
uşaqlardı, bir azdan böyüyəcək
dodağım-
mimdi dodağım
sözlə söndü dodağım
Ay kimi bulağa endi dodağım
Gördüm ki, içməyə bircə udum yox
Xəbərin varmı ki,
mən hər axşam ağaca gedirəm
və hər səhər ağacdan düşüb gəlirəm.
Yaratdın-
Sən yaratdın
Sən hamını tən aratdın
Ürəkdə eşq çöhrədə qəm yaratdın
Bu dünyada özgəm yoxdu, yadım yox.
Yenə unutmaq sevməklə başladı
Günəş çörəyə bənzədi
Ölüm yuxuya
Nə yaxşı ki, belə oldu
İnsan gəldi dünyaya.
Sənindi-
dözüm sənindi
görən gözüm sənindi
varım-yoxum, sazım-sözüm sənindi
mən sənnənəm sənnən ayrı adım yox.
Gülün bir lətifənin üzünə
İstəyirsiniz ürəyinz ağrımasın,
Sevinin
Məsələn, mənim bu təzə şeirimə sevinin.
Günəş şüasıyla oynayan pişiyə sevinin.
Ayağı ilə göyə ağac şəkli çəkən
Quşa sevinin.
Allah haqqı düz deyirəm,
Qonşunun evinə sevinin.
Evinin hündürlüyünə sevini
Qəlbinizdə bir xatirə yoxdumu?
Gülümsəyin o xatirənin üzünə.
Çırtma çalın oynayın,
Gülün bir lətifənin üzünə.
Ay üzünə
İçimdəki bir yaradan keçib gəlirəm
ay üzünə.
Aləmdən qaçıb gəlirəm ay üzünə
Ürəyimin ağrısını yuyur ay üzün....
Məni yaman vurdular
Qürurum sınan yerdən
Qürurumu ay üzün sarıyır.
Gündə min dəfə yıxılıram
Məni ay üzün qaldırır.
Mən qorxağam, igid deyiləm
Mən güclü deyiləm zəifəm....
Mən kişi deyiləm insanam
Mən həqiqət deyiləm səhvəm.
Ölümdən çox qorxuram-
məni aldadırlar-
deyirlər ölümdən sonra
həyat var...
Durub gəlirəm ay doğana-
durub gəlirəm ay üzünə....
Səni uzaqlarda qoyub
gəlsəydim...
Səni uzaqlarda qoyub gəlsəydim
doyunca ağlardım
aramıza qış girsəydi,
aramıza qar yağsaydı,
qar deyirəm sənə, lopası quş-quş
desəydilər uzaqlara təyyarələr uçmur
qar yağsaydı məni yandırmaq üçün
mən hazır olardım bu yerlərdən getməyə...
Deyirlər ucuzdu təyyarə biletləri
göylər nə yaman ucuz olubdu.
Minib təyyarəyə getsəydim
Sən məni necə qarşılardın?
Səni qoyub gəlsəydim
Görüm necə ağlardın?
Səni uzaqlarda qoyub gəlsəydim
burda hər şeyi atıb gedərdim.
çıxıb gedərdim yanına
indi gedə bilmirəm amma...
Natəvan klubu axşamüstü
Axşamüstü Natəvan klubuna baxın siz
Sınmış aparıcının yellənən naqil səsi
Bir az öncə burada alovlanan alqışlar
Yanıb qurtarıb indi gərəksiz kağız kimi...
Divarları soyudub adamların nəfəsi
Dolurdu ciyərimə yavaş-yavaş nəmişlik.
Dolanırdı dost kimi əllər, səslər havada
Aşağı endilərmi, düşməndi həmişəlik
Mərhumu tərifləyib çıxmışdılar aradan,
Girmişdi içəriyə qaranlıq bulud kimi.
Çiyin-çiyinə durub qədim qoca divarlar
Qaldırıblar klubu səsin tabutu kimi.
Əlli nəfər danışıb... siyahıya bax indi
Düşüb qalıb siyahı döşəmənin üstündə
Səhər-səhər klubu süpürən qoca qadın
Dərin xəyal dalıb siyahının önündə
Bir əli süpürkə də bir əli də üzündə
Bu bağ evimizdən yaxşıdı...
Bu bağ evimizdən yaxşıdı,
Arvaddan irəlidi bu ağac.
Min oğula dəyər quşlar
Min gəlindən yaxşıdı
çiçəklərin ağır-ağır tərpənməyi
Sular televizordu, damcılar rəqqasələr .
Bu bağ evimizdən yaxşıdı
Yarpaqlar nəlbəki, güllər stəkan.
Gecə göy üzünə çəkilmiş pərdə
Aysa pəncərədən gileylənən şam.
Bu bağ evimizdən yaxşıdı
Ayağını yerə vur yadında qalsın yerin.
Əllərini yaylıq kimi sal çiynimə
Bəlkə hardasa çəkilir şəklin.
Bu bağ evimizdən yaxşıdı.
Yuxu tül yastıqdı başımız altda.
Quşlar yuvasında yuxuya batıb
Biz də islanırıq yuvanın altda.
Bu bağ evimizdən yaxşıdı
Bu bağda oğlumuz, qızımız olsun.
Kipriyin toxunsun üzümə mənim,
Bu duyğu ən gözəl yazımız olsun.
Günahsız
O gəldi evinə at, at
Qızı yüyürdü qabağına don-don
Oğlu diyirləndi dərs-dərs
Arvadı suyuldu ot, ot
Televizor-televizor yoruldu kişi.
Bir dostu zəng elədi it, it
Pişik-pişik bir zəng də gəldi.
Arvad qurdalandı yerində bit-bit
Durub lap telefonun yanına gəldi
Nə olub soruşdu ərindən bit, bit
Telefon-telefon yoruldu kişi.
Arvad gileyləndi toz-toz
Üzünü bozartdı boz-boz
Sonra dingildədi qoz-qoz
Kişi gülümsündü duz-duz
Arvad, arvad yoruldu kişi.
Kreslo-kreslo ötüşdü günlər
şifoner-şifoner ağardı saçı.
Kişi gəlin-gəlin, qız-qız sınıxdı
Kürəkən-kürəkən yoruldu kişi.
Bir günahı da yox,
başı qarışsın
Əli vərəq-vərəq, ürəyi ağ-ağ.
Günahkar olanda adam yorulmur
Günahsız olanda yorulur ancaq.
Qırış fikirləri səslə ütülə
Boş saatlarında, dəqiqələrində
Çəkil pəncərəyə, aç pəncərəni.
Üç ay bundan qabaq sənə yazdığım
Məktubun sonuncu sətrində dayan:
Görsən ki, dayanıb fikirli uşaq,
Çağır
Qırış fikirləri
Səslə ütülə.
Saçını qarışdır,
Adını soruş...
Bağla köynəyinin
Kimsəsizlik yeganəsi
Açıq qalan düyməsini...
Köynəyin nəmini, tərini hürküt,
Orda donub qalan soyuğu kirit.
Aç gündəliyini
Özünə oxşayan ikisinə bax,
Atası məktəbə gələn deyil,
Keçirt o uşağı , küçədən keçirt...
Bulud
Qoyun bu küçədə dayanım fikirləşim
Başım bulud kimi yatıb qalsın havada.
Üstümdən maşın keçsin kefi istəyən kimi
Su calansın maşının təkərinin altına
Asfaltın ortasına bir bulud düşüb ölsün...
Canım yaman ağrıyır fikirli ağac kimi
Mənə payız gəlmədi, mənə adamlar gəldi
Məni yağış vurmadı, məni göz yaşı vurdu
Üst başım yara oldu
Əynim-başım köhnəldi.
Təzə köynək almıram,
köhnəyə söz yazmışam,
Ölən günün izidi köynəyimdə ləkələr.
Başım-beynim yuxulu ürəyim fikirlidi
Damarımdan su çıxsa
Bəlkə ruhum dincələr.
Özümü atıram bu maşının altına.
Qoy desinlər bu axşam maşın bir bulud vurub
Sürücü düşüb desin nə gözəldi bu ölü
Bir adamla maşının təkərləri yuyulub.
Məşhur adamın gülümsəməyi
Məşhur adamlarla şəkil çəkdirməyə
Düzələn sıraya gülməyim tutur.
Məşhur adam da həmişə ortada gülümsər
Bir dəqiqəlik.
Şəkilçəkən adamları əvvəlcədən belə öyrədib:
Bir az gülümsəyin.
Adamlar yan-yörəsinə elə dartınırlar ki,
Təki çiyinlərinə dəysinlər,
amma dəymirlər.
Elə bil içlərində mıx var
əslində hamımız beləyik
bizi içimizdəki
iri taxtaya mismarlayıblar.
Hər gün arvadı şəklin tozunu silər
Ortada məşhur adam, yanında əri.
Bir az da böyüyər balaca kişi
Şəkillə ovudar evindəkiləri.
Evdə ümid yavanlığı olar –
Şəkil,
Bir gün kişinin oğlunu tutdular...
Kişi sandıqdan çıxarıb şəkli
Ölə-ölə tapdı məşhur adamı
Kişi təəccübləndi, bir az da qorxdu
Üzü büsbütün çılpaqdı məşhur adamın.
Şəkli qorxa-qorxa qoydu ortaya
Bu mənəm, bu da sizsiz – dedi.
Məşhur adam nə qədər elədi
heç kəsi
Tanıya bilmədi.
Şəkil öldü...
Stola toz kimi töküldü,
Şəkildəki çürümüş təbəssümlər.
YA ALLAH
Adam öləndə
ilk dəfə üstündən adı düşür,
Adamların dilləri uzanar
o adı götürməyə,
Amma gecikərlər.
Günlər külək kimi əsər
Əlində yarpaq kimi ürəyimiz yellənər,
Neçə sinə yüyürər bir ürəyi tutmağa
Amma gecikərlər.
Məncə, yıxılan adam
göyün əlindən düşür.
Əlindən düşəni götürməyə,
amma göylər gecikməz.
HAYIF
Əlimin qırışında
Yeriyən vaxta hayıf.
Saçımın yatışında
Taxta hayıf.
Köynəyimin rəngi ilə
Solur vaxt
Ayaqqabım tozlandıqca
Ölür vaxt
Hayıf, hayıf deyən
Dilinə hayıf.
Dodağın tərpənəndə
Təbəssüm qaymaqlı
Vaxta hayıf
Bir dəfə mənim olmağın
Yadıma düşdü
Ömrümün içində
“O vaxta” hayıf.
Bu havadan bir
Şırım aç
Bu küçədən yol salginən,
Ürəyimdə xalın yoxdu
Ürəyimə xal salginən,
Ürəyimə düşməyən
Xalına hayıf.
çap et