Payızdı Vaqif! Sözlərimə yağış yağır. Üşüyür sözlərim. Lap otuz doqquz il əvvəlki kimi.
Bizi otuz doqquz il bundan əvvəl elə belə bir payız günündə hər ikimizin sevimlisi Əbülfəz Elçibəy öz toy günündə tanış elədi. Mən 19 yaşında bir dəli-dolu uşaq, sən "bütün sevdaları unutduracaq" 30 yaşında qosqoca bir şair... Və işə bax, 20 ildən sonra sənin 50 yaşında üçümüz bir masada... Yenə əvvəlki doğmalıq, yenə əvvəlki sevda. Sən sənin çap elədiyin ilk şeirim qədər doğmasan mənə.
Sən - baş daşının çiçəkdən, iblisin mələkdən gözəl göründüyü, ağacların yarpaqlarından əvvəl öldüyü, mələklərin tanrıdan daha çox sevildiyi bir məmləkətin zaman ölçüsündən yuxarıda dayanan şairi...
Sən - getdiyin yolun sonunda özü dayanan bir adam. Şairlər ağacın, çiçəyin, otun dərdini çəkər, sən ağacın budaqlarının, çiçəyin ləçəklərinin, otun ətrinin; yəni tam və mükəmməl!
Sən - içindəki iman evinin minarəsi kədərdən ucalan adam.
Sən - qanadları insan əzablarının cəhənnəm yükündən titrəyə əzabkeş mələk.
Sən günü keçmiş, zamanı aşmış bir şair.
Yaş sənin şeirlərinin zaman ölçüsüzlüyündə nədir ki?
Əzizim Vaqif! Kələkidə 39 il bundan əvvəlki bir payız günüydü... 39 il əvvəlki kimi sənə deyiləsi sözlərimə yağış yağır...
Təkbaşına yürüyən Adam
VAQİF BAYATLIYA
Hər kəsin həyatında özünü tanrı kimi hiss elədiyi bir an mütləq olur.
...Ölməmişdən əvvəl
Gözlərində ölümün
Şəklini gəzdirən
o adam kimdi elə?!
O adam kimdi elə,
Unudub,səhv salıbdı
Sahili dəniz ilə...
...Vaqifi gördüm dünən,
Görüşməmişdik
bütün il boyu.
Dünən Vaqifi gördüm,
Tələmtələsik yürüyürdü
Bulvarda sahil boyu...
Yürüyürdü,
Səhrada təkbaşına yürüyən
İsa kimi-
Qorxa-qorxa, təngənəfəs;
Elə bil qovurdular onu,
Ancaq sahildə
Yoxuydu heç kəs...
Vaqif-payızda
Ayağının altındakı xəzəllərə
Ürəyi qanayan adam,
Vaqif-quşları göy üzü,
balıqları dəniz,
dənizləri yosun,
torpağı məzar,
Ayı qardaşsız qız kimi
tanıyan adam.
Təkbaşına yürüyürdü Vaqif,
Yürüyürdü qorxa-qorxa,
yeyin-yeyin...
...Sonbaharda,
37 il bundan əvvəl
Tanışdıq onunla
Toyunda Elçibəyin.
Qısa bir tanışlıq oldu-
Bəyin əlində badə:
- Vaqif, tanış ol,
Bu bir yalqız qurddu, adı - Rüstəm,
Rüstəm,bu da sevdiyim şair -
Vaqif Cəbrayılzadə...
(Bilirdim mən-
Bəyin xoşu gəlmirdi
Mənim imzamdakı "i"-dən
Və Vaqifin "zadə"sindən)
Yadımdadı, illər sonra
Bir sonbahar gecəsi...
Əkrəm, sən, mən, Elçibəy,
bir də yağışın səsi...
Və bir də Bakının
ən uzun bir küçəsi...
Gözümüzdə yaş vardı,
yaş vardı-gilə-gilə;
Gecəni dolduracaq
Bir nəğmə oxuyurduq:
"Qaragilə, ay Qaragilə".
İndi o günləri
Xatırlayıram yana-yana;...
Sonralar Vaqif
Mənim ilk şeirlərimi çap elədi,
Mən də 7 ildən sonra
Çap eləyib ad qoydum
onun ilk kitabına.
Sahildə təkbaşına yürüyür
bir adam
Danışa-danışa özü-özünə,
Dua oxuyur göy üzünə:
- Yer üzündə bir işim,
bir işim qaldı qaldı ancaq,-
Göyü yerlə, duanı ahla,
Adamları şeytanla,
Şeytanı Allahla,
Allahla barışdırmaq.
Dünən Vaqifi gördüm;
Ah səni, ahıynan daş üstdə
söz oyan uşaq;
Ah səni Vaqif-
Qonşu toyuna,
On çəpər o tərəfdə
Özü-özünə oynayan uşaq.
Hələlik, Vaqif, hələlik,
gülə-gülə,
Ancaq, yadında saxla,
Yarımçıq qalan bir mahnı
İndi də öldürür məni,
Mahnının adı -
"Qaragilə, ay Qaragilə".
çap et