"Milenaya bir məktubunda Kafka məhz belə xəcalət hissindən söz açır. Bir gün səhər-səhər yazıçı öz otağında sakitcə yemək yeyirmiş. Ovqatı yaxşıymış: bayırda Praqa qışı cövlan edir, o isə isti otaqda oturub. Birdən pəncərədə şüşəyuyan onun diqqətini çəkir. O andaca iştahı qaçır: özünün bu tox-rahat halına görə xəcalət çəkir. Elə utanıb-sıxılır ki, daha masadakı qab-qaşığa əl vurmağa ürəyi gəlmir. Bu mənə anamı, həmin xalıyamayanın dilə gəlməyən qınaqlarını xatırlatdı" - Alessandro Pipernonun "Hünərin varsa, utan" essesindən parça
- "Yer üzündəki ən dağıdıcı qüvvə..."
- Utanc hissinin dini mətnlərdəki inikası;
- Nitsşe utanmaq barədə nə yazırdı?
- Marsel Prust niyə utanırdı?
- Tolstoyun xəcaləti...
- Taksi sürücüsündən utanmaq...
YAZININ TAM VERSİYASINI "525-Cİ QƏZET"İN ŞƏNBƏ SAYINDAN OXUYA BİLƏRSİNİZ
çap et