525.Az
Rəfail Tağızadənin şeirləri
Təzadlı gecəni yaşamaq çətin...
Hər an haldan-hala düşən adamtək
təzadlı gecəni yaşamaq çətin...
Ömür səhnə deyil, gecələr pərdə
çəkəsən sitəmin üstünə, dərdə...
Dəyişir əhvalın mehsiz, küləksiz,
səni dəlib keçir hər şey yel kimi.
Tutar ürəyindən, dəyişər halın
sübhətək ağaran qara tel kimi.
Səhərə hələ bir uzun gecə var
uzanar bu gecə zülmət dərətək,
daşıyar yuxulu – ölü adamı
səhər sahilinə yumşaq bərətək.
Kiminin nəfəsi çatar səhərə,
kimi qaranlıqda boğulub gedər,
kimi yuxularda gələr dünyaya-
gecənin bətnindən doğulub gedər.
Hər an haldan-hala düşən adamtək
təzadlı gecəni yaşamaq çətin...
ömür səhnə deyil, gecələr pərdə
çəkəsən sitəmin üstünə, dərdə...
07.07.2013
Könlüm göy sevdasında
Doyub gündüzlərin çılpaqlığından
gecənin eşqiylə yoğrulacağam,
məni qanadına alan buludlar,
o bəyaz qoynunda doğulacağam.
Mənim ayaqlarım uçur bu yerdən,
bu yer, yer olmadı, yuva olmadı,
içində yatmadım, qapı açmadım
qaralan komalar oba olmadı.
Mənim qulağımda çay şırıltısı,
mənim qulağımda səma səsi var,
tutub əllərimdən məni aparan
segahın bir həzin, xoş nəfəsi var.
Düşər gözlərimə ay işartısı,
göy ağ buludunu üstümə sərər,
ruhum bu gecənin qanadlarından
könlümə, köksümə xəyallar səpər.
26.07.2013
Bir kəhər dayanıb Cıdır Düzündə
Bu atın yalını kim darayıb, kim?
Darağı əlində gəzən kim imiş?
Kimsəsiz yurdumun tənhalığında
külək nəvazişi məni bitirmiş.
Mənim səhərimin üzü qaranlıq,
günümün, ayımın işığı itib,
mənim kürəyimdə qamçı səsləri,
boynumda üzəngi kölgəsi bitib.
Sükutu qoynuna çəkən dərənin
həsrətin, kədərin izi üzündə,
köhnə tumarında sığalım itən
bir kəhər dayanıb Cıdır Düzündə.
Bu yerin gözəli Qarabağ atı,
gör neçə illərdi, kişnəmir, gülmür,
bu sınıq qollarım, topal əllərim,
o vaxtdan saç yalı daraya bilmir.
19.01.2014
Quzanlıdan ötür, gedim
Çiçək açmır budaqlarım,
solub, donub yanaqlarım,
gün-gün artır qınaqlarım,
apar məni, çıxım gedim.
Baxa-baxa boğuluram,
axşam-səhər ovuluram,
ürkək mehlə qovuluram,
apar məni, çıxım gedim.
Boz səmamı bulud örtüb,
ay tutulub, günəş itib,
olanlarım olub, bitib,
apar məni, çıxım gedim.
Boş xəyaldan nə qurasan,
qurduğundan nə umasan,
boz köksünə ha cumasan,
apar məni, çıxım gedim,
Quzanlıdan ötür, gedim.
Yurdum varmı, mülküm ola,
əynimdə bir kürküm ola,
geri dönən türküm ola,
qata məni qabağına,
çəkə məni çomağına,
oturda kül ocağına.
Sovulmuş içi talayam,
külümdən ocaq qalayam,
dərdimdən qucaq qalayam,
itənləri tapanacan,
öz-özündən qopanacan.
Apar məni, apar qardaş,
məndən böyük olarmı daş?
Bir binada divar olum,
bir divarda bir daş olum,
sökük daşa bardaş olum,
gömülmüşə başdaş olum,
itənlərə qardaş olum.
Apar məni, apar gedim,
məni dərddən qopar, gedim.
Quş da qalmır qərib eldə,
qucaq açsa qərib el də,
necə dözüm bu boz çöldə,
necə dözüm mən bu dərdə?
Köçkün adam, küskün adam,
qala bilmir özgə yerdə,
döyür məni ilıq yel də?
Apar məni, apar gedim,
Quzanlıdan ötür, gedim.
Ağ atımı çapım gəlim,
istəyimi yapım gəlim,
dərdlərimdən qopum gəlim,
apar məni, apar qardaş,
apar məni, apar gedim,
Quzanlıdan ötüb gedim.
08.12.2013
Ümidə bax, ilahi!
Bu nə ölüm-itimdi,
bir nəfəsin içində,
sən niyə çırpınırsan
boş qəfəsin içində.
Sən qanadsız quşmusan,
qonmağa yermi qəhət,
hardan tapdın sən məni
sevməyə yoxmu “cəsəd”.
Mənə ümid bağlama,
məndən sənə olan nə,
baxıb mənə ağlama
həqiqət bu, yalan nə?
Bu divarsız evimdə
fələk qapımı döyür,
şair ümidinə bax-
bəxtsiz də bəxtin öyür.
06.07.2013
Sənin özəl şəhərin
Sənə bir şəhər salım
yeni; iki nəfərlik,
uzunu bir yol boyu
eni iki nəfərlik.
Qızılgülün ətriylə
dolan bir evim olsun,
ruhumuzu oxşayan
o evim, evin olsun.
Evinin pəncərəsi
bizim dənizə baxsın,
gündüz günəş, gecə ay,
süzülüb evə axsın.
Dalğalar layla çalsın
gecə sənin yuxuna,
ləpə özü gələcək
hər gün səhər qoxuna.
Sənə bir şəhər salım
yeni; iki nəfərlik,
uzunu bir yol boyu
eni iki nəfərlik.
22.01.2014
Hər olanı dərd eləmə
Hər olanı dərd eləmə,
dərd də belə yer axtarır,
hamı ora düşmək üçün
fürsət gəzir, fel axtarır.
Burax qoşa tel oynasın,
rüzgar sənə meh kimidi,
sevincdən axan göz yaşı
gül üzündə şeh kimidi.
Qarşına uzanan yolu
səhərlər baxış süpürər,
köksümə sığınan gözəl,
köksüm təzə gül bitirər.
09.09.2013
Dənizin xatirəsi
Bu məsum gecəni, kövrək gecəni
bir görən oldumu bizdən savayı?
Alıb ulduzların uzaq salamın
dənizin səsini duyan oldumu?
Bir az rahatlanıb, bir az boşalıb,
röyalar içində uyan oldumu?
Üstünə yüyürən ağappaq ləpə
o ipək əlinə gəlib qonacaq,
sonra da dənizin xəlbət sözünü
sənin qulağına pıçıldayacaq.
Bu məhrəm söhbəti bitirsin deyə
hələ neçə kərə gedib gələcək,
sözləri birəbir gəlib deyəcək,
sonra da dənizin köpük havasın
xəstə ürəyimə səpib gedəcək.
Sənin dərd ortağın, o söz sirdaşın
ağaran ləpələr, o ağ ləpələr
sahilə ağ yaylıq sərib gedəcək..
Üstünə yüyürən, üstümə qaçan,
o coşan dalğalar, sakit ləpələr
xatirə yazacaq gecə adına,
qumlu sahillərin boz yaddaşına,
qulaq yaddaşına, göz yaddaşına.
Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,
bir də ki, o tənha sahildəki biz,
əriyən gecədə, uçan gecədə,
bizləri bir yerdə tutan gecədə,
ulduzla, dənizlə qalıb baş-başa
gəzərik gecəni biz qoşa-qoşa,
gəzərik sahili o baş, bu başa.
Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,
bir də ki, o tənha sahildəki biz...
30.12.2013
24.03.2014 
çap et