525.Az
Məmməd Dəmirçioğlunun şeirləri
Yetim dağlara layla
Bu bahar yaylaqlar yadıma düşdü,
Dindi xatirələr, dil fağır oldu.
Ağladı şehlərlə Leyli qönçələr,
Bülbül cəh-cəh vurdu, gül fağır oldu.
Məzəm tamaşaydı, Göy dağ şəkildi
Dağdağan o döşdə qıvrım kəkildi.
Ayğır bulağından duman çəkildi,
Açıldı köysündən, tül fağır oldu...
Ot-ələf göyərdi köç yollarında,
Bədöylər kişnəməz doloylarında.
O ötən illərin aloylarında,
Ocaqlar qaraldı, kül fağır oldu.
lll
“YAHU” Allaha sevdadı,
Sevdalı dillər Yahudu.
Üstündə şehlər titrəşən
Çiçəklər , güllər Yahudu.
Kimi nisgilli, kimi şən.
Bizik ağlaşan, gülüşən.
Sonalar, qular çimişən
Dəryalar, göllər Yahudu
Hər zirvənin öz qarı var,
Hər bağın öz nübarı var.
Hər aşiqin bir yarı var,
Lilparlar, lillər Yahudu.
Kimdi o neyi dinləyən,
Varmı dinləyib ölməyən?
Sazda, kamanda inləyən
Pərdələr, tellər Yahudu.
Quş nə söylər,daş nə dilər,
Bilməyənlər hardan bilər.
Meh söylədər, yarpaq dinər
Yarpaqlar, yellər Yahudu.
Getmək, gəlmək də sevdadı,
Yanmaq, sönmək də sevdadı.
Billah, ölmək də sevdadı,
Ocaqlar, küllər Yahudu.
Kədərin mənzərəsi
Bu gün də ötdü beləcə.
Hardasa quşlar oxudu
ətəyində nərgizlər bitmiş
çiçəkli zoğal ağacının budaqlarında.
Sular daşlar üstündən
sığallanıb axdılar
şırşırlı döngələrdən.
Payız yarpaqlarının
torpağa dönən yerindən
cücərib ağ-ağ çiçəklər hardasa.
Uzaqdan göy dağlar görunür
sıldırımın üstündən burulan yerdən.
Hardasa duman sürünür
dərələrin ətəyindən...
Bu günüm də belə ötür
qüruba enən günəşlə,
pəncərəmin önündən.
Saraldı pəncərəmdə
Ağ rəngli pərdələr də
Sapsarı şəfəqlərdən.
bu gün də
nə darıxdığım dostları gördüm,
nə çiçəkli zoğal ağacında
oxuyan quşu,
nə şırşırları,
nə də o ağ çiçəkləri.
Bu gün də belə ötdü
Pəncərəmin önündən.
Bir qəfəs bülbülü tək
Arxasınca boylandım
sükutla ötən günümün
Ömrümdən lələk kimi
Düşən ağ varağına.
“sil gözünün yaşını”-
dedilər hardansa.
lll
Bu bahar da gəldi,
Sən, baxçanızda puçurlayan
Qızıl gül kollarına bax.
Xatırla son payızda
Sazağa düşmüş,
Açılmamış qönçəni.
O mənim güldanımda
Ölümə gülümsəyərək
Açıldı da, soldu da.
Bir də o böcəyi xatırla.
Su qabına düşüb,
Məhkum olmuş ölümdən
Azad etdiyim o böcək
Alğış eyləmişdi bizə.
Güldanda solmuş o gül
Sənin yaş dolu gözlərindən
Su içə bilmədi.
Nə də mən silə bilmədim
Göz yaşlarını.
Qarğadı bizə göz yaşların.
Bu qarğışdan
Məni qurtara bilmədi
O böcəyin alqışları
İndi batıram özümdə
Ölümə məhkum böcək kimi,
Əlini uzat mənə.
lll
Bir sözün qapısında
Hənir və işıq gözləyən
Ümidlər kimiyəm
Səhərini itirmiş
Səfil və yorğun gecənin
zümzüməsində.
Səmitsiz küləklər gətirən
Sahibsiz lələklər kimi
Qurd ağzında ulayan,
maral baxışlı, bənövşə qoxulu,
yarı oyaq yarı yuxulu
bir kəlmə söz yazmaq istəyirəm.
Min ildi gözləyirəm
bir sözün qapısında
Solmayan ümidlər
Sahibsiz lələklər kimi
Bir udumluq nəfəs
Bir baxımlıq işıq həsrətiylə.
lll
Yuxusuz gecələr puçurladı
Açıq pəncərəmdən dolan
Ay işığının budaqlarında
Bahar qoxulu ümidlər kimi.
Min ilin yuxusuzluğu
Sönmüş şam piltəsinin
Tustülü kölgəsində
Uyudu ruh adlı səyyarələr kimi.
Yuxusuz gecələrin çiçəkli budaqları
Solacaq səhərədək.
Uçub gedəcək yuxulu səyyarələr,
Yenə qalacaq
Piltəsi tüstülənən şam kölgəsində
Yazılmamış bir varaq.
lll
Bütün dostlar tükəndi,
Varılacaq yer də yox.
Mənə həmdəm olacaq
Daha bu yerlərdə yox.
Perikdi yuvalardan
Qərib quşlar hürkərək.
Perikirəm içimdən,
İçimə sığınan tək.
Hara vardı olanlar,
Qalanlar niyə yaddır.
Sabah yenə təzədi,
Dünən yenə boyatdı.
Heç kim ölmək istəmir,
Baldı dünyanın tamı.
Amma hamı tələsir,
Ölümə qaçır hamı...
Məni tərk edə bilmir,
Bir nəfəsdi bu həvəs.
Tanrımdan əmanətdi,
Uçub getmir bu nəfəs.
Qərib quşdan betərdi,
Neyə sal nəfəsimi.
Bu nəfəs qoymur öləm,
Allah, al nəfəsimi.
Dəvəsi ölmüş ərəbə
Bulud kölgələri səhrada xaldı,
Buludlar da laldı, səhra da laldı.
Sarvansız karvanlar səhrada qaldı,
Gəlmədi, gəlmədi bir ərəb atdı.
Yarı şiyələrik, yarı sünnülər,
Qarı düşmən bizə onunçün gülər.
Atılan nizələr, oxlar, süngülər
Tuşlanıb, tuşlanıb bir ərə batdı.
Sağalmaz yaramız sarı, ha sarı,
Keçilməz bu yolun ilğım hasarı.
Dayanır, yol gedir ilğıma sarı,
Bir ərəb piyada, bir ərəb atdı.
Yoxun mənzərəsi
İşıqlar axıb gəlir,
Bizdən o yana yoxdan.
Əyan olan nə varsa,
Gəlib bəyana yoxdan.
Bu dünyanın surəti,
Yeddi rəngli işıqdı.
Yer ilə göy arası,
Yox ilə barışıqdı.
İçində gizlənibdi,
Baxıb gördüyün adam.
Vardan yoxa varışdı,
Yerə hördüyün adam.
Mən yoxun adamıyam,
Yoxdan vara gətirmə.
Gətirsən sal könlünə,
Yerə salıb itirmə.
Sarıbulaq yaylağına
Yenə yaylaqların bahar vaxtıdı,
Yenə binə qurdu el yaxasından.
Çiçəkli ağaclar gəlinlik geyib,
Asıldı dağların tül yaxasından.
Qarlı gədiklərə göllər aynadı,
Port-portun suları coşub qaynadı...
Göylər guruldadı, şimşək oynadı
Axdı quzeylərin sel yaxasından.
Qarannıq dərədən sular sallanıb,
Daşlar şır-şırları içib, hallanıb.
Çiçəklər allanıb, qönşə ballanıb
Arılar sallanıb gül yaxasından.
Körpəcə bulaqlar nə sızlar yenə,
Başına cəm olub o qızlar yenə.
Sallaşdı lilparlar, yarpızlar yenə
Köklü yoxuşların lil yaxasından...
Dostum, gəl sevindir bu oylaqları,
Küsgün bənövşəyə bənd olan yarı.
Nisgili, həsrəti, dərdi,qübarı,
Mamırlı daşların sil yaxasından.
19.05.2014 
çap et