Olur bəzən...
Olur bəzən
Gözlərinə köçər dolu buludlar
Göyüzünü kipriklərinlə
Qucaqlayıb
Ürəyinə axıdarsan yağışları.
Olur bəzən
"Sevirəm" demədən də
sevə bilər insan.
Məsələn,
Göz yaşlarının arxasındakı
Gülüş kimi,
Buludların arxasından
Boylanan günəş kimi...
Böyük bir sükut var aramızda
Susduqca qulağını batırırıq
Məsafələrin...
Sən mənə bir vüsal uzaq,
Bir həsrət yaxın...
Səninlə unutdum
Bu dünyanın doğmasını
Yadını...
Bütün əzbərləri
pozduğum gecələrdə
Əzbərlədim adını...
Səni sevmək üçün
bir az ah olmaq gərəkmiş,
Bir az günah.
İslaq saçlarımın ucunda
Bir dəniz üşüyər.
Ləpələri döydükcə ürəyimi
Giziltiyə dönərsən...
Yosun qoxusu
Dağılar ətrafa üzərlik əvəzi...
Və sən mənə üzdükcə
Çoxalar məsafələr...
Əgər yorulmasan,
Bu dənizin dərininə dalmağı
Öyrən...
Əgər yorulmasan,
Sənə get deyəndə qalmağı
Öyrən...
Bizi kim aldatmışdı?!
Bizi kim inandırmışdı
Şeir,
Roman olacağımıza?!
Nağılda qalacağımıza?!
Bizi kim aldatmışdı
Hisslərin leysanında
Hərif-hərif doluya
Düşəcəyimizə?!
Göy qurşağında
Görüşəcəyimizə?!
İndi biz sətirlərin qucağından
Vərəqlərin qoynundan qopub
Səhifə-səhifə
uçuşduqca göy üzündə
Ayağımızın altından qaçır
Yer kürəsi...
İlişirik dünyanın boğazına...
Çırpıldıq həqiqətin üzünə...
Batdıq günahların gözünə.
Daha bu kitabın
Qopmuş vərəqlərində
Sevgi qanayır...
Sovrulan sətirlərlə
Külək oynayır...
Səpələnmiş vərəqlərdə
Ümid dayanacağımız
Elektrik dirəkləri,
paltar zivələri...
Görüş yerimiz
Həsrət zirvələri...
Sərçələr
Hərif-hərif parçalayacaq
Hekayəmizi
Səhifələrin hələ pozulmamış
Sətirlərindən
Bir səs yapışacaq bütün
Romanların,
Şeirlərin yaxasından,
Susqunluğuyla qışqırıb
Deyəcək:
- Ən çox
Bizim haqqımız deyildimi
Qalmaq?!
Ən çox
Bizim haqqımız deyildimi
Getmək?!
Və ən çox
Bizim haqqımız deyildimi
Dəli olmaq?!
Qəhvə falı
Saçlarım
Edam ağacına çevirdi
Əlimdəki darağı...
Bir şeir qucaqladı
Masadakı varağı...
Otağın boğazında düyünləndi
Gecəyə bağışladığım
bir qəmli nəğmə...
Sükutu yaraladı
gözlərdən asılan
bir nəmli kəlmə...
Biz susduq...
Hıçqıra-hıçqıra
mahnı dedi sözünü..
İki fincan qəhvə ovuşdurdu
Yorğunluğun gözünü...
İnamsızlığımızın üzünə
Fincanları aşırdıq,
Gələcəyi uydurmaqçün
Qəhvəni fala tapşırdıq...
Arzular süzülüb səpələndi
fincanın dərinliyindən
Yol-yol, cığır-cığır...
Guya ki, bütün yollar
Arzulara yetirmiş...
Guya ki,
bizi qismət bir araya gətirmiş...
Gecə damcı-damcı süzüldükcə
mürgülədi boş yataq...
Külək köks ötürdükcə
Pərdə-pərdə dilləndi otaq...
Sən demə,
Bütün nağıllar elə bitənə qədərmış...
Sən demə,
Bütün arzular elə çatana qədərmiş...
Sənin nağılın olum
Bircə cümləlik, kiçik
Mən sənin arzun qalım,
Mənə çatmağa gecik...
Daha məndən sənə qədər
Zaman işləməz sabaha.
Günahın qoluna girib,
Kölə olarıq bir aha...
Axı sən də bir yol idin,
yarımçıq və kələ-kötür...
İndi ya qır fincanını,
Ya da bu nəğməni bitir!
çap et