Varağım od tutub alışır hərdən.
İllərdi qoynuna gedə bilmirik,
Bizi oğulluqdan silməz ki, Vətən?
Qorxutmayıb səni eniş, yoxuşlar.
Bəzən ağlayırsan, bəzən gülürsən,
Göz yaşların yanağını naxışlar.
Vicdanın təmizdir, ruhun həqiqət.
De bizi kim sevər, kim əzizləyər.
– dönə-dönə biz ələnnik
De, inandılarmı həqiqətinə
Sonda sən dediyin oldu bu həyat
Xeyri yoxdu yatan yatıb min oyat...
Dənə-dənə dənələndik
Min bir yerə səpələndik
Dönə-dönə biz ələndik
Köçkün deyə çağırdılar.
Çoxmu qəhrəmanı gördün, a yolçu.
Başı qarlı dağlar aşdın bu yolda
De, sən neçə ömür sürdün a yolçu.
Sevdin el-obanı canından artıq
Üç oğlunla vətənə sipər oldun.
Vuruldun elinə qanından artıq
Döyüşdün Ər oğlu dedilər sənə.
Sənanın şəhiddi; ona min rəhmət!
Vətəni, elini sevir o yolçu.
Axı ayağında nə dəmir çarıq,
Hər tərəfin boranıydı, min qarıydı.
Sonunda bir işıq parlayır onun.
Bu yolun nə sağı, nə solu yoxdu,
Bu yol arzusudur neçə milyonun.
Bu yolda qoy sənə uğurlar olsun
Bəzən ağlayırsan, bəzən gülürsən,
Yolun aydın olsun, işıqlar olsun,
Çox yolun yolçusunu
Yola salıb bu dünya.
Bu yolun ağrısını,
Kim anlaya, kim duya.
Şərəfli ağır yolun
Yolçusu Hacı Əkbər.
Yanan odun, alovun
Yolçusu Hacı Əkbər.
Vətəni sevməyinlə
Seçildin hər bir kəsdən.
Döyüşdə zəfərinlə
Qəhrəman oldu dəstən.
Milyonların səsiylə
Göylərə ucalarsan.
Elxan İdris fəxrlə
Sənə alqış söyləyir.
Sənə bu uzun yolda
Çox uğurlar diləyir.
çap et