Pərviz AXUNDOV
ANAMA MƏKTUB
Əziz ana, gözəl ana,
Nigaranam səndən yana.
Öz ömrünü sərf etmisən bizim üçün,
Bir kimsəyə bildirmədən
Hər dərdini daşımısan için-için.
Bir vaxt qaçqın, köçkün olduq,
Kövrək olduq, küskün olduq,
Güclü ikən miskin olduq...
Atam kəndin kattasıydı,
Pis deyildi imkanımız.
Çox vaxt razı qayıdardı qapısına
Həmkəndlimiz, insanımız.
Ömür sürdük illər boyu
Qarğı-qamış daxmalarda.
Amma bütün zamanlarda
Bir inancım vardı mənim:
Anam harda - vətən orda!
lll
Yadımdadır,
Yeməklərdən
Ülüş küftə xoşlayardı,
Elvin - xəngəl,
Mənsə dovğa.
Hansımızın yeməyini bişirsəydin,
Qalanların cırnadardıq lovğa-lovğa.
Yadımdadır,
Sən həmişə payımızı tən bölərdin.
Biz süfrədə
Çəngəl üstdə,
Qaşıq üstdə dalaşanda,
Ara yerdə ən çox mənim
Üstüm-başım bulaşanda
Kənardan baxıb gülərdin.
Uşaq idik, heç bilmirdik
Haçan yemək yedin, ana.
Soruşanda acsan, toxsan,
"Bayaq yedim" dedin, ana.
lll
On üç ildir Bakıdayam,
İşim-gücüm, ailəm var.
Kürəyimdə qayğılardan
Qalaqlanmış bir şələm var.
Bir qızım var - altı aylıq,
Hərdən-hərdən mürgüləyir
Atasının qucağında.
Tanrım b
əxşiş verib mənə
Həyatımın bu çağında.
Ağlayanda hirslənirəm,
Gülür - canını qurtarır.
Anasından əmdiyini
Mənim üstümə qaytarır.
Zalım elə şirindir ki,
Xətrinə dəyə bilmirəm,
Sənin adaşındır deyə,
Könlümcə söyə bilmirəm.
O gün həkimə göstərdim,
Deyir, bir az xəstələnib.
Elə həmin gündən bəri
Bağrımda qəm dəstələnib.
İndi-indi anlayıram
Bizdən nələr çəkdiyini,
Bizə bir şey olar-olmaz
Göz yaşları tökdüyünü.
Zaman necə tez ötüşür, elə deyilmi...
Bir zamanlar sənin bizə söylədiyin
Laylaları, oxşamaları
İndi mən öz qızım üçün oxuyuram
Səhər, axşam, lap gecəyarı.
lll
İndi burda - Bakıdayam,
İşim-gücüm, külfətim var.
Heç bilmirəm
Nə görmüşəm bu şəhərdə,
Sanki əhd-peymanım var,
ülfətim var.
Bura qürbətimdir mənim,
Burda nəfəsim çatmır,
Nəfəsim çatsa da, həvəsim çatmır...
Bilirsənmi, illər sonra
Bunları dilə gətirmək
Təxminən nəyə oxşayır?..
İçəriyə qapıdan yox,
Pəncərədən girməyə oxşayır.
Çox da insan püxtələşir,
Düşüb-qalxır, mətin olur.
Yenə ata-anasından uzaqlarda
Hər övlada,
Üstəlik də
Mənim kimi
dəymədüşər sonbeşiyə
Çətin olur, çətin olur...
Keçən dəfə telefonda atam dedi,
Yatırmışsan soyuqdəymədən
Və baş ağrısından.
Onda, bəlkə, düşünmüsən,
Balalarım bir gələydi,
Qızım umac bişirəydi,
Zoğallı çay gətirəydi oğullarım...
Kaş gələydi şirinlərim,
noğullarım.
İnan mənə,
əziz anam, gözəl anam,
Bu minvalla on üç ildir
Səndən yaman nigaranam...
04.03.2017
çap et