İltimas
Boynumu soxmağa,
quyu qazanda
diribaş köməkçi,
kankan ver, kankan!
Topal olmuşumu qaza basanda
yolumu tutmağa sükan ver, sükan!
Vuruldum,
dizinə düşdü bədənim,
doğrandım,
bir deyil, beşdi bədənim,
zülmündən hovladı,
şişdi bədənim
yaramı deşməyə tikan ver, tikan.
Yükümü tək çəkdim –
təkan vermədin,
sinəmə dirsəkcə məkan vermədin,
rahat yaşamağa imkan vermədin,
sakitcə ölməyə imkan ver, imkan.
Heçə toxunuram dönsəm
hayana,
Boşluğu tapdayıb düşürəm qana,
Min fikir yığmısan evə, eyvana –
onları satmağa dükan ver, dükan.
Varım bu; varımı toxum, darı san –
Necə şum altına girsin yarıcan?
Sən ki bu tarlanın mülkədarısan
Qara kotanımı çəkən ver, çəkən!
2014
Həyat haqqında zarafat
Dünya içinə dolsa da,
hərədən bir iz qalsa da,
ömür doyulmaz olsa da
sonda məhkumdu çarmıxa...
Siftə başı sənlik deyil –
doğulursan çağa-çağa.
Keçir bir il, keçir üç il...
öyrənirsən baxa-baxa.
Heç bir körpə çirkin olmur –
körpəlikdə irqin olmur...
Keçidən bir fərqin olmur
dırmaşırsan daşa, dağa.
İtsən dərhal tapılırsan,
suç etsən də öpülürsən...
Qismət deyib təpilirsən
gah o bağa, gah bu bağa.
İşıq kimi saçılırsan –
kəsilmirsən
qayçı vursan...
Qönçə kimi açılırsan
baxan deyir:
- oxay, oxay!
Nə yuxu var,
nə də dinclik
Gah o incik,
gah sən incik
leysan-leysan ötür gənclik
qız telinə yağa-yağa.
Tanrı kəsmir insafını,
seçir toxumun safını...
Bir də gördün ətrafını
uşaq basır-qaqaş, qağa...
Vaxt olur
can sıxır canı –
diz çökdürür bəyi, xanı...
bel boşalır xanım-xanım,
dal əyilir ağa-ağa.
Sonda ürək cığallayır,
üst alt olur,
alt da bayır,
mürdəşirlər sığallayır
ağ kəfəni yuxa-yuxa...
2013
Ağ-qara ürək
Canımız ağrıdı,
yola düzəldik,
Pulumuz az idi,
dərdimiz çoxlu...
“Karpat”da, sağlamlıq evinə gəldik
mən idim,
bir də ki, Çingiz Əlioğlu.
Həkim seyriçiydi,
“UZİ”ydi həkim –
əslində monitor
bizi yoxladı.
Bilmirəm,
Çingizə nə dedi həkim,
məni işarəylə sona saxladı.
Düzdü qənşərimə rəngbərəng “atlas”:
- Bunlar,
“atlas” deyil, ürəkdi, – dedi, –
Ürək salamatsa, ağ-qara olmaz,
sənə rəngli ürək gərəkdi, – dedi.
Süzdüm şəkilləri,
abı, sarı, ağ...
Ürək var, beş rəngin xəlitəsidi,
Yaşılı çəməndi,
bozu yalçın dağ,
rəngləri qarışıq ürək var, sanki
dünyanın fiziki xəritəsidi.
Həkim:
-Rəng pozmaqdı dünyanın işi,
yaradan ürəyi rəngli yaradır,
Nədən ürəyinin rəngi, a kişi,
gecə-gündüz təki ağdı, qaradı?
... Başımın üstündə peşəkar həkim,
ürək yoxlanışı, ekoqramma...
Monitor donuqdu ağ şüşə kimi –
içində ürəyim vururdu amma!
Nə deyim həkimə?
Söyüm nə təhər?
Qaralır al rəngim, hirs məni boğur.
- Sən heç bilirsənmi,
həkim, hər səhər
Günəş
bu ağ-qara qəlbimdən doğur?
Həkim, əməlli bax;
Rəng nədi?
heç nə,
bilərzik boş şeydi, bazubənd hədər.
Ağ-qara ürəyim
həm dost, həm düşmən
həm də sapı çıxıb bozarmış təkər.
İçimi soldurub bəlkə də nəzər,
xalça varlığımdan
kilim çıxmayıb.
Hayıf ki, könlümün şəklinə bənzər
həyatda bir yönlü şəklim çıxmayıb.
Əsl ürək hara, qatqı rəng hara;
aləmdə iki rəng gerçəyə tuşdu.
Mənim ürəyimin rəngi ağ-qara –
beşikdən məzara dirək uçuşdu...
... mənimki hərəkət, mənimki səsdi,
bir az ağ,
bir az da qaradı hirsim.
Qəlbim döyünürsə
mənə bu bəsdi,
rəngi yaradanın gözünə girsin!
2014
Şəxsi güc
Dibindən bələdəm
dibsiz həyata,
Yalla aldadaram ən quduz iti.
Oğruya anayam, caniyə ata –
mənə əl qaldırmaz ən qatı qatil.
Kəndirli kətili durub dan üzü
ayağım altından darta bilərəm,
ovxarlı xançalı
yalnız mən özüm
sirr dolu qarnıma yorta bilərəm!
2014
Köhnə söhbət
İlk başmağım, son donum?
Çox sevirəm torpağı.
Məni yekəldib onun
pencəri, yemiş tağı.
Torpaq, üzün fətirdi –
bir dən itirmədin heç.
Hayıf, alaq bitirdin,
Adam bitirmədin heç.
Nə babam var, nə nənəm,
iz qalmadı atamdan.
Torpaq, səni sevirəm,
Həm də qorxuram, inan!
Baş əjdaha ağzında;
torpaq, eşit tövbəmi,
Durub kaha ağzında
gözləyirəm növbəmi.
Torpaq, bir gün oğlumu,
nəvəmi yeyəcəksən.
Eşib qara bığını:
“doymadım”, – deyəcəksən.
Dərin dibəcən sirsən,
dənsən, samansan, torpaq!
Bitirib itirirsən,
Sən nə yamansan, torpaq?
2014
Əyyaş
Qoy danlasın üzümü uşaq, arvad - içirəm!
Guya abad canımı edib bərbad - içirəm...
“Tökülmüşə səbəbsiz almaram tökülmüşü”
Kim deyir yalan deyir ki, hər saat içirəm...
Olur ki, qəmlər basır başımı mey qabına
Bəzən də eşqim qalxır, oluram şad - içirəm...
Bilirəm arsızları əzrail də bəyənmir,
Kefqomları qoruyur kefsiz həyat- içirəm.
Azman-azman insanı boğub azaldır azan,
Rəhmət deyib çəkirəm yek salavat - içirəm.
Fələk sıxıb suyumu çıxardanda yanıram,
Dərhal oda mey səpib ala-babat içirəm.
Dostun biri satılır, birini maşın vurur
Görünür bu səbəbdən mən qatbaqat içirəm.
Nuhu, Musa, İsanı, İbrahimi düşünüb
Müqəddəslər eşqinə, bil, adbaad içirəm.
Əndərir boğazıma ömür ilan zəhrini
Arağı, dil altında sanıb nabat - içirəm.
Göydə Allah, yerdə də həkim tapşırır, içmə,
Kürəyim zoqquldayır, ürəyim çat- içirəm.
Quruyanı kəsirlər, qorxuram dəhrəsindən
Dünyanın səhrasından canısulu keçirəm?
Vallahi, mən içmirəm,
Billahi, mən içmirəm!
2014
Salamat
Mən nə istəyirəm;
salamat qalmaq!
Qalmaq məkanıdı bu həyat –
qalmaq...
Haqqımdı,
öləndə Allah işinə
qəti inanmamaq,
hətta mat qalmaq!
Ya tikan,
ya çiçək,
ya da ot qalmaq,
Ya dəvə,
ya inək,
ya da at qalmaq,
Min illik şöhrətdən
daha üstündü
qismətdən izafi bir saat...
qalmaq!
Getmək –
çürüntüdü,
qənd-nabat –
qalmaq!
Yaxşısı cəhənnəm, lap babat qalmaq...
Sirkanlar gizləyən şipşirin qarpız,
Son payız narı tək çatbaçat qalmaq!
Vaqifə sərfədi
bomboyat qalmaq
Tanrıya ən düzgün hesabat –
Qalmaq!
Axı, qapısından it kimi qovmur,
axı mənə demir bu həyat:
Qalma!
2014
Səbir
Nə vermisən bəsimdi,
ya iki ver, ya bir ver
Sərvətim sarı simdi,
Allah, mənə səbir ver!
Ağayamsa qul vermə,
yolçuyamsa yol vermə,
fəqirəmsə pul vermə,
Allah, mənə səbir ver!
Dizdə taqətim olmasın,
Sümükdə ətim olmasın,
Evdə züryətim olmasın-
Allah, mənə səbir ver!
Əllərdən ələ düşüm,
Məcnun tək çölə düşüm,
Pis adla dilə düşüm?
Allah, mənə səbir ver!
Fəndgiri iraq elə,
Təndiri iraq elə,
Kəndiri iraq elə —
Allah, mənə səbir ver.
Qəmə qəm hörüm, neynək,
Hökmünü görüm, neynək,
İt olum, hürüm neynək –
Allah, mənə səbir ver!
Səbrimi yoxlamağa,
Zülmətdə ağlamağa,
Canımı saxlamağa
Səbir boyda qəbir ver,
Allah, mənə səbir ver!
2013
Sən nə yamansan, a yaz
Bu yazın son qızılgülü
Su dolu balonda soldu.
Cəh-cəh qoparan bülbülü
Heç bilmirəm nejoldu?
Anidi yaz yır-yığışı?
Şiddətli şimşək çaxışı...
Bu baharın son yağışı
Bostan vedrəsinə doldu.
Vəfasızmış, Vaqif, bahar?
yay ortası... saçında qar!
Ağgül yazdan yadigar
Ağçal qocalıq qaldı...
2014
Dəvət
Yaz gəlsən, ələnsə yağışlar qəfil –
Şaman tək qam tutub,
vuraram dəfi,
Tutaram üstünə canımı çətir,
Haləsi göy boyda tül asdıraram.
Bağım su istəyib yananda səssiz,
Günün istisində donanda sənsiz,
Əgər yayda gəlsən, ağlaram şəksiz
Sənə göz yaşımdan gilas dərərəm.
Demə payız hara,
demə bağ hara –
saralmış həsrəti, gəl, yara-yara.
İki qara gözü çəkərəm dara,
şəninə cüt qara qul asdıraram.
Qoca həsrətimi ağsaqqal bilsən,
salıb qabağına başda gətirsən,
sən mənim bağıma qar-qışda
gəlsən
Quru budaqlara gül asdıraram.
İstəsən ayımdan-ilimdən kəsib
Sənə yaradaram beşinci fəsil.
Fərqi yox, səmtini deməsən, desən
Təki gəl, dörd yandan
yol açdıraram.
2014
Övladlarımız
Heç kimin övladı mum deyil,
balıq sayaq suda çırpınanı,
quş olub ağaca qonanı var.
Heç kimin övladı mum deyil...
Səhərdən axşamacan dəmir döyür
atalar, analar –
Hətta daşyonan ata,
qum yeyən ana da var!
Heç kimin övladı mum deyil,
torpaq deyil, bellə yumşaldasan,
ələyib ələkdən keçirmək olmur övladları –
onlar un deyil, qum deyil,
saqqız deyil ki, övladlar
diş altına salıb əfkələyəsən,
Ağac deyil ki, övladlar
baltayla budayıb, sonra
muçur-muçur,
budaq-budaq,
yarpaq-yarpaq
göynəyəsən!
Namusdur onlar!?
adam nədi,
heç itə atsan da
yeyilməz!
İçimizdi,
içimizin içidi onlar –
dünya dibindən qopar
onlar qəhrə sayılmaz!
Onlar –
ciyərin,
ürəyin,
sinənin,
kürəyin
ayağın,
budun...
parçası kimidi.
Onlar –
şir pəncəsinə batmış
odun parçası kimidi!
Ağrıdan
o dünyanı görüb gələr şir,
amma ki, heç bir halda
yaxınına boşdamaz
baytar həkimi –
ki, çəksin tilişkəni,
qurtarsın canı...
2014
Mərdəkan
Qədir Rüstəmov
Azərbaycanın heç kəsə bənzəməyən xanəndəsi Qədir Rüstəmov ağır xəstəlik səbəbindən komaya düşdü və uzun müddət komadan ayılmadan haqq dünyasına qovuşdu.
Dünən vardı,
bu gün yoxdur –
karvanını sürüb getdi.
Ağ Damını, Şah Taxtını
Yurd içində qurub getdi.
Adamları quru “sərdi”,
yaş balığa könül verdi...
Haçan suyu lili gördü
Ordan qəfil durub getdi.
Arıq cana qəsd elədi –
qoca qəmi üstələdi,
yarpızları dəstələdi,
süsən-sünbül dərib getdi.
Verməzlər, dedi bir yandan,
görməzlər, dedi bir yandan,
hörməzlər, dedi bir yandan...
saçın ucun hörüb getdi.
Əl sürtüb gözü bağladı,
dözməyib – dözüb ağladı,
gülləri üzüb bağladı,
dörd yanına sərib getdi.
İstədi ölümü aşıra,
ötdü Qurbanlıq, Aşura...
bu dünyada dura-dura
o dünyanı görüb getdi.
Qaval olub döyülmədi,
Tar-kamana əyilmədi.
Yuxu yatdı ayılmadı
yuxusunu yorub getdi.
Axır həddində uyudu,
qoca cəddində uyudu,
üçdə, yeddidə uyudu,
qırxın özü verib getdi.
Gizlin qaldı ləl misalı,
haçalandı yol misalı,
havalandı yel misalı
qərib gəldi, qərib getdi –
Qədir getdi, Qədir getdi!
2012
Yarımçıq
... Qala fikirlərdən alaçıq qalır –
yəqin bir kəmlik var damazlığımda,
Eyzan şeirlərim yarımçıq qalır,
qəhr olur sözlərim –
qan azlığından...
Misralar kəsilir kəndir yerinə,
Div qanı tükənir quyu ağzında,
Ağlımın kəndiri getmir dərinə;
bəlkə də səbəbi...
dayazlığımdı!
Daşır səbir kasam quyu başında,
Ha hörüm –
uçulur qalacıq sözüm.
Lap gedim dünyadan milyon yaşında
bilirəm;
yarımçıq qalacaq sözüm.
Amma hər bir halda qoymaz azmağa,
yarımçıq canımda bölməz dözümü,
Allah imkan verər bütöv yazmağa
Vətən kəlməsini,
Ana sözünü...
2013
Anamdan sonra
Qoy deyim nələr oldu,
nələr boşaldı, doldu? –
marallar mələr qaldı,
şanlı səyyadlar soldu,
sən solmadın ki, ana...
Kəsdi toylar, düyünlər,
susdu aşığın sazı.
Sovruldu sərçə dənlər,
doğrandı qumral quzu?
sən bilmədin ki, ana!
Çürüdü gözəl çöhrən,
pakizə əzaların öldü,
üstünü basdı pöhrə,
çürük əzabların öldü ?
baxtın gülmədi ki, ana!
Qurşağa qalxdı qarlar...
ellərin köç oldular,
əsdi acı ruzigarlar,
oğlanların qəhr oldu,
qızların puç oldular?
sən ölmədin ki, ana!
Analar firqətinə
dözərmi yer, asiman? –
balan düşdü çətinə –
qırxım çıxdı, yasıma
sən gəlmədin ki, ana!..
2012
Yeriyərkən dediyim şeirlər
Sadə izah
Xoşbəxtlik nə yüz il sonrakı
nəsil-nəcabətə qismət olan axçadı,
nə daş-qaşa tutulan,
qu tükündən döşəli
taxçadı,
taxtdı,
Xoşbəxtlik
başqasının zərli-zibalı
taxtını görəndə
köks ötürməmək,
başqasının
xoşbəxtliyinə baxıb
darıxmamaqdı!...
2012
Müəmma
Ya səni deyirlər,
ya sən deyirsən,
ya səni yeyirlər,
ya sən yeyirsən.
Ölməksə əbədi
görünməməkdi –
nə səni görürlər,
nə sən görürsən...
2014
Nisgil
Məndən əlin üzdü gözəl anam da,
Ala gözlərini yığdı yolumdan.
Döndüm qara daşa
bir dar dalanda,
Anamsa çürüdü
bir daş altında...
2014
Çovğun
Çovğun –
çoban iti...
qaçır, ləhləyir,
açıb gen ağzını dərələr –
hürür...
Təkənin gözündə qum çiçəkləyir,
ha yana üz tutsun? –
Anlamır sürü!
2014
Qaraçı qalayçı
Ovcumun içindən oxunmaz baxtım
Qanundan kənaram qaraçı kimi.
Sənətim sirlərin üstün açmaqdı
Sürtgəcli, səbirli qalayçı kimi.
2014
Məhəbbətin həcmi
Əcəli dəhlizdən otağa qədər,
təşnəsi dodaqdan dodağa qədər...
əzilib qəhr olur yataqdan sonra
məhəbbət yaşayır... yatağa qədər!
2013
çap et