QOCALIRIQ YAVAŞ-YAVAŞ...
Dünən qızlar çıxardılar yoluma,
Keçərdilər hey sağıma, soluma.
İndi gəlin axtarıram oğluma,
Almalıyam toya daş-qaş, deyəsən,
Qocalırıq yavaş-yavaş, deyəsən.
Cavanlığa ömrün tacı deyirəm,
Sevənlərə eşq möhtacı deyirəm.
Gözəllərə indi "bacı" deyirəm,
Bəlkə sən də mənə "qardaş" deyəsən?
Qocalırıq yavaş-yavaş, deyəsən.
Alacağım daha düşmür kitaba,
İş görürəm bir "sağ ol"a, savaba.
Diş də batmır indi tikə kababa,
Sifarişi gərək bozbaş deyəsən,
Qocalırıq yavaş-yavaş, deyəsən.
Vaxt var ikən gün ağlayım özümə,
Təsbeh alım, eynək taxım gözümə.
Hərdən dəyir əcəl mehi üzümə,
Yada düşür halva-lavaş, deyəsən,
Qocalırıq yavaş-yavaş, deyəsən.
Sabahına ömür saxla, yaş ayır,
Sənətkar öz nəğməsiylə yaşayır.
Qocalıqdan az gileylən, a şair,
Eşidənlər qalıb çaşbaş, deyəsən,
Vaxtsız gəlib bu əlli yaş, deyəsən?!
...Göz dəyməsin, gənclik eşqi sinəndə,
Gəncləşirsən, yavaş-yavaş deyəsən.
lll
Nahaqdan unudulub
qalanda kölgədə
yer tapa bilmirsən özünə
bu boyda ölkədə.
Ümidə söykənib yaşayırsan
paytax tdan kənarda,
bölgədə;-
-Məni də
itirib axtaran tapıldı
bəlkə də...
lll
Ətək-ətək pul töküb
çıxartdığın
kərpic-kərpic kitabları
gətir vur mənim başıma!
"Zorən şairliyin"
dəyməz vallah
qonşuda
acından ağlayan
o uşağın
gözlərinin yaşına!
lll
Ehey, eşidirsinizmi?
Orda
şəhid qanına bulaşmış
daşlar...
bizdən
sədaqətli çıxdı yurda!
Yetər,
özümüzü aldatdıq, qardaşlar!.
lll
Çıxmayın
tərif yarışına,
Baxın,
boyuna, yaşına,
Yalandan qaldırmayın
dağ başına...
...Yazığınız gəlsin ona!
lll
Övladını öyməyə
yer tapmadınmı, atam,
Bildinmi,
nələr çəkdi
göz yaşları içinə tökülən
sonsuz adam?!
lll
Söyüd əkməyin
meyvə ağacının yanında,
O ağacı əyəndə barı,
söyüdü yıxacaq
içindən çəkdiyi
qübarı!..
lll
Bir ay parçası
oturub qarşımda...
Aymı yerə enib,
yoxsa mən göylərdəyəm
bu yaşımda...
Nə deyim bu gözələ...
Qaytara bilsəydim əvvələ
saçıma dən salan yaşımı,
onunla bir ömür
qatardım başımı...
lll
Qələm dostum Dayandur Sevginə
Bir gör yaşayırıq hansı zamanda,
Bu gün söz üyüdür yoldan azan da.
Mən nələr çəkmədim şeir yazanda,
Yaz mənim şeirimin qonorarını.
Söz-söz əriyirəm şam yanan kimi,
Sözləri yonuram daş yonan kimi.
Mən belə yazıram şeirlərimi,
Yaz mənim şeirimin qonorarını.
Şair var baxma ki, öz gözü toxdu,
Bu gündən sabaha ümidi yoxdu.
Evində əlinə göz dikən çoxdu,-
Yaz mənim şeirimin qonorarını.
Sözdən çıxarıram duz-çörəyimi,
Halal çörəyimi, düz çörəyimi.
Belə qazanıram öz çörəyimi,
Yaz mənim şeirimin qonorarını.
Ayırmır yaxşıdan pisi gözümüz,
Urvatdan, kəsərdən düşür sözümüz.
Salmayaq qiymətdən, barı özümüz,-
Yaz mənim şeirimin qonorarını.
lll
Həvvadan doğulan Adəm balası,
Nə nəfsin saxlayır, nə gözü doyur.
Tülkülük eyləyən adam balası,
Tülkünün özünü heyrətdə qoyur.
Hər tində tuş gəldik naxələf kəsə,
Qırdı qəlbimizi neçə qəlbi dar.
Ölməli adamlar ölmür nədənsə,
Nədənsə, tez köçür yaxşı adamlar.
Ələyib keçirtdik belədən-belə,
Tanıya bilmədik biz, adamları.
İlahi, sən özün saf-çürük eylə,
Götür aramızdan pis adamları.
NƏNƏMİN GİLEYİ
Gözü açılmamış bulaq kimidi,
Çiçəyi bar üstə budaq kimidi,
Ata ocağında qonaq kimidi,
Kövrəkdi, göyçəkdi kənd qızlarımız.
Şəhərə can atar kəndçi oğlanlar,
Orda axtararlar bəxt ulduzların.
Orda yelə verər ömrünü onlar,
Gözləri yol çəkər burda qızların.
Dəstəylə dönəndə bulaq başından,
Sanarsan köç edir durna qatarı.
Oğlan anaları əli qaşında,
Durub boylanarlar şəhərə sarı.
Ev işi, çöl işi... dincəlməz bir an,
Hər xırda iş-gücə iş deməz qızlar.
Qayıtsa şəhərdən qonşu bir oğlan,
Qonşu toyuğuna "kiş" deməz qızlar.
Bu qızlar evlərin bar sünbülüdü,
İş-gücdən görüşə vaxtları çatmır.
Tutub yaxasından kəndçi oğlanın,
Demək istəyirəm, dünənki qızlar
Niyə bu gün sənin könlünə yatmır?
Sevsən, kəndsiz keçən ömrü qınarsan,
Durub danışarsan bir kənd adından.
Bu kişmiş qızları, şirin qızları,
Özünə hamıdan əziz sanarsan,
Şəhərli qızlar da çıxar yadından.
QIŞ DUYĞULARI
Zərif bir gözəllik dünyasıdı qış,
Onda gözəlliyi duya biləsən.
Səma ilmə-ilmə yer naxış-naxış,-
Çətin ki, seyrindən doya biləsən.
Dağlar qış kürkünü atıb çiyninə,
Saçına dən düşmüş qocaya bənzər.
Təpələr örpəkli gəlin düzlərin
Ovcunda örtüklü xonçaya bənzər.
Yoxsul dərələrin varı qardımı,
Yoxsa, xurcununa gümüş pul yığıb?!
Yol üstə ağaclar yolçulardımı,
Qışa ehtiyatı yadından çıxıb?!
Lövhə çələngi var hər qarış yerin,
Hər xırda naxışda min bir məna gəz.
Bura yeri deyil ürəksizlərin,
Zövqsüzlər lövhəni oxuya bilməz!
Laqeyd ötməyə könlüm qoymayır,
Düşmüşəm gözəllik toruna yenə.
Baxdıqca, seyrindən gözüm doymayır
Rəssam təbiətin qış sərgisinə.
GÜL SATAN QARI
Ay gül satan qarı nənə,
Gəncliyini anırsanmı?
Gildir-gildir yaş axıdıb,
İçin-için yanırsanmı?
Gülü solmuş bir budaqsan,
Güllər səni duyurmu heç.
İçib-içib göz yaşından
Gül ləçəyi doyurmu heç.
Oxşamağa vaxt tapmadın,
Ömür adlı öz gülünü.
Gözlərindən oxuyurmu
Güllər sənin nisgilini?
O güllərə baxa-baxa
Öz içinə qısılmısan.
Son yarpaqtək xatirələr
Budağından asılmısan...
Ay gül satan qarı nənə,
Gəncliyini anırsanmı?
Gildir-gildir yaş axıdıb,
İçin-için yanırsanmı?
QAR YAĞIR
Açır qırpa-qırpa gözünü səhər,
Kim bilir qəlbindən nələr keçəcək.
Gəlin duvağına bürünüb şəhər,
Elə bil harasa gəlin köçəcək.
Sevinc rəngindədir donu yerin də,
Sən demə, təbiət qışda kövrəlir.
Qar yağır, yüz yaşlı nənələrin də
Qar topu oynamaq həvəsi gəlir.
Körpə sevincləri sığmır dünyaya,
Qarlı qış gözümdə ilk yaza dönür.
Qar yağır, oğlanlar Şaxta babaya,
Qar yağır, gözəllər Qar qıza dönür.
Ədalət Salman
çap et