muncuğu" yazısı da jurnalın bu sayında dərc olunub: "Bütün yaradıcılığı boyu insanı anlamağa, onun ən müxtəlif hallarını, xarakterini açmağa, göstərməyə çalışan yazıçının axır vaxtlarda yazdığı "Göz muncuğu" povestindən (qəhrəmanın dilindən olsa belə) epiqrafdakı fikirləri oxuyanda diksindim. Yəni doğrudanmı mümkün deyil? Məncə, ədəbiyyatın ikinci adı "insanşünaslıq" ola bilər. Əlbəttə, söhbət əsl ədəbiyyatdan gedir. İnsanı nə psixologiyanın, nə fəlsəfənin, nə də sosiologiyanın köməkliyi ilə bu cür dərindən öyrənmək olar. Əgər başqa elmlər insanı hansısa şablonlar, trafaretlər, konkret kriterilər vasitəsilə öyrənirsə, ədəbiyyat bunu müxtəlif situasiyalar quraraq, daha fərqli yollarla edir. Eyni zamanda, ədəbiyyatın oxucuya estetik zövq verməsi də göstərilən problemi, məsələni daha yaxşı qavramağa səbəb olur". P. Nurəliyeva hesab edir ki, Anar hər cür oxucu rəyinə, fikrinə alışmış yazıçıdır:
"Heç düşünmədiyi, nəzərdə tutmadığı məsələləri də onun əsərlərindən tapa, üzə çıxara bilərlər. Bu mənada "Göz muncuğu" povesti oxucuya düşünmək, nəticələr çıxarmaq üçün geniş imkanlar yaradır.
Bütün yazdıqlarım mənim bir oxucu, həm də yazıçının yaradıcılığına bələd olan tədqiqatçı kimi anladığım, duyduğum məsələlərdir. Ancaq bu əsərin yaxın və uzaq gələcəkdə tənqidçilər, tədqiqatçılar tərəfindən fərqli şəkildə yozulacağını da istisna etmirəm. Əslində, elə əsl ədəbiyyat da budur! Müxtəlif fikirlər, polemikalar, mübahisələr doğuran ədəbiyyat...". Yazını türk dilinə Seyfəddin Altaylı uyğunlaşdırıb.
