- Jalə xanım, Sizə də məlum olduğu kimi, həmişə Azərbaycanda bu və ya digər seçkilər, yaxud, beynəlxalq əhəmiyyətli tədbirlər keçirilən zaman ölkəmizə qarşı Qərb dairələri, onların təsiri altında olan beynəlxalq təşkilatlar tərəfindən təzyiqlər, hücumlar güclənir. Bu baxımdan, builki parlament seçkiləri də istisna təşkil etmir, əksinə, bu dəfə təzyiqlərin, qarayaxmaların dozası bir az da artırılıb. Belə olan təqdirdə, parlament seçkiləri ilə bağlı ölkədəki seçki mühitini necə qiymətləndirirsiniz?
- Azərbaycan hər dəfə əhəmiyyətli, hər hansı bir ictimai, siyasi prosesin astanasında, ərəfəsində ikən özünü "demokratiyanın beşiyi" adlandıran, amma çox təəssüflər olsun ki, Azərbaycanda daxil olmaqla bir çox ölkələrə, xüsusilə də Şərqə və İslam ölkələrinə qarşı ikili standartlarla çıxış edən bir çox dövlətlər, beynəlxalq qurumlar tərəfindən böyük bir qıcıqla qarşılanır. Azərbaycanın uğura imza atacağı hər bir layihə, tədbir sanki əvvəlcədən avropalı politoloqlarmı, bir qrup insanın mənafeyinə xidmət edən qurumlarmı deyək, onlar tərəfindən əvvəlcədən sanki zərgər dəqiqliyi ilə ölçülür, statistikaya sanki müraciət edilir və sair və ilaxır. Yəni, Şərqdə yeni qurulmuş, çox da böyük olmayan müstəqillik, dövlətçilik tarixinə malik bir ölkənin həqiqətən də hər hansı bir Qərb ölkəsi ilə artıq müqayisə edilə biləcək uğurlara imza atacağını öyrənən kimi bunun qarşısını iftiralarla, böhtanlarla almağa çalışırlar. Biz bunun dəfələrlə şahidi olmuşuq. Konkret olaraq, "Eurovision-2012", Birinci Avropa Oyunları ictimai xarakterli olsa da, amma eyni zamanda siyasətə də xidmət edən böyük tədbirlərdir və həmin tədbirlər ərəfəsində də biz bu siyasətin, ikili standartın şahidi olduq.
Bu gün ölkəmiz böyük bir siyasi prosesin - Azərbaycan Respublikasının 5-cı çağırış Milli Məclisinə seçkilər ərəfəsindədir. Bunun üçün ölkədə demokratik çərçivələr istiqamətində bütün hazırlıqlar həyata keçirilib və keçirilməkdədir. Amma qəribə olanı budur ki, hələ seçkiyə Azərbaycan dövləti, hökuməti tərəfindən rəsmi şəkildə start verilmədən, hələ heç bir başlanğıc olmadan, "qara məni basınca, mən qaranı basım məsələsi" deyərək sərhədlərimizdən çox-çox uzaqlarda - yenə də beynəlxalq qurumlar, konkret olaraq Avropa Parlamenti seçkilərin "qeyri-demokratik" keçiriləcəyini, Azərbaycana müşahidəçi göndərməyəcəklərini ciddi-cəhdlə elan etdilər. Avropa Parlamentində bu bəyanata, bu qətnaməyə imza atan üzdəniraq o deputatlara xatırlatmaq istəyirik ki, əgər siz bu qədər insan hüquqları, ədalət və demokratiya tərəfdarı, qoruyucusunuzsa, o zaman nəyə görə bu gün dünyanı başına alan müharibələri, kütləvi insan ölümlərini, uşaqların müharibəyə cəlb edilməsini, gözümüzün önündə-Şərqdə baş verən vəhşilikləri, qəddarlıqları görmürsünüz? O zaman nəyə görə siz 22-23 il bundan əvvəl ədalətsiz şəkildə Azərbaycan torpaqlarının işğalını, bir gecədə 600 nəfərin qətliamının həyata keçirildiyi Xocalı faciəsini görmürsünüz? Siz nəyə görə bir milyondan çox azərbaycanlı insanın, türk insanının 25-27 ildən artıq bir dövrdə qaçqın-köçkün vəziyyətində yaşadıqlarını görmürdünüz? Axı, siz özünüzü insan hüquqlarının mühafizəçisi adlandırırsınız. O zaman bunları da görmək və vaxtında işğalçıya yerini göstərmək lazımdır!
- Hər kəsin, hər bir xalqın, hər bir millətin, hər bir dövlətin onların istədiyi kimi sanki proqramlaşmış şəkildə hərəkət etməsini arzulamaq və bunu tələb etmək, nə dərəcədə demokratiyadır?
- Doğrudur. Bunun harası demokratiyadır, harası liberallıqdır, harası plüralizmdir? Mənə elə gəlir ki, bu, radikallığın, totalitarizmin, neoimperializmin ən böyük göstəricisidir.Bilirsiniz, kənardan fikir yürütmək, sənin ölkəndə insanın hüquqları pozulur, demokratiya yoxdur demək çox asandır. Amma həmin insan haqları, demokratiya prinsiplərini sən özün əvvəla öz ölkəndə, daha sonra da digər ölkələrə münasibətdə həyata keçirə bilirsənmi? Adama deyərlər ki, mən sənin ölkənin daxili işinə qarışıram, qardaş? Mən gedib deyirəm ki, məsələn, Fransada fəhlələr niyə tətil etdilər, onların maaşını niyə qaldırmırsan? Amma eyni zamanda təbii ki, dünyanın qəbul etdiyi insan hüquqları kriteriyaları var. Biz də demokratik, sivil ölkə kimi bu kriteriyaları qəbul etmişik. Hər hansı bir yerdə hər bir insan faktorunun qarşısında səsimizi yüksəltməyə bacarmalıyıq. Amma elə faktlar, elə tarixi həqiqətlər var ki, burada hər hansı bir ölkənin daxili işinə qarışmaq yolverilməzdir. Bir daha deyirəm ki, bu gün dünyanın yarısını müharibə başına götürüb, Şərq alovlar içərisindədir və bütün bu hadisələrin yaradıcıları da məlumdur, ssenaristləri də.
Yaxşı həmin o yaradıcılara, ssenaristlərə kimsə "sən niyə bu günə qədər bu ölkələrdə daxili nizamı pozursan, məzlum insanların qanına de niyə bu qədər susamısınız", deyibmi? Xeyr. O zaman otursunlar yerlərində. Bir ölkənin öz sərhədləri içərisində, öz torpaqlarında 25 ildən artıqdır qaçqınların, köçkünlərin olması nonsensdir. Sual edirəm: siz bu qaçqın, köçkün ordusunu gördünüzmü, onların naminə səsinizi yüksəltdinizmi? Və əgər insan hüquqlarından danışırsınızsa, bəli, Azərbaycanda insan hüquqları pozulub.
Ona görə ki, öz torpaqları, öz sərhədləri içərisində öz vətəndaşı qaçqın vəziyyətində, köçkün vəziyyətindədir. Bəli, Azərbaycan qadınının hüquqları pozulub. Ona görə ki, Azərbaycan qadını 20 ildən artıqdır çadırlarda, evindən-eşiyindən uzaqda yaşamağa məcbur olub, çadırda ailə qurub, çadırda uşaq dünyaya gətirib, uşaqları həmin çadırlardan qonşu çadırdakı məktəbə gedib, bu qadınlar xəstə uşaqlarını sağaltmaq üçün çadır xəstəxanalara üz tutublar. Və indi o uşaqlar yaşı 20-ni keçmiş gənclərdirlər. Bəli, Azərbaycanda uşaq hüquqları pozulub. Ona görə ki, sərhəd bölgəsində yaşayan məsum bir azərbaycanlı uşağı evinin həyətində oynayarkən erməni gülləsinə tuş gəlib. Atəşkəs elan olunsa da, hələ də müharibə davam edir. Bu insanların hüquqları pozularkən, bəs siz harda idiniz cənablar? İndi gəlib deyək ki, kimsə bir cinayət törədibsə, kimsə nə bilim rüşvət alıbsa və həbsxanaya düşübsə, bütün bunları insan hüquqları pozulur deyə, car çəkmək nə dərəcədə düzgündür görəsən? Və yenidən gəlirəm seçkilərə.
Seçkilər hələ başlamadan, start verilmədən, seçki dairələri formalaşdırılmadan bu öncəgörmələr, bu nastradamusluq görəsən nə dərəcədə bu qurumların ciddiliyindən xəbər verir? Əslində, bu mənasız və əsilsiz açıqlamaları ilə onlar özləri öz nüfuzlarına daha çox ziyan gətirdilər. İndi artıq ölkəmizdə seçkiyə start verilib və təbliğatın bitməsinə çox az bir müddət qalıb. İstəyirlərsə, buyursunlar, gəlsinlər və həqiqəti öz gözləriylə görsünlər. Kaş gəlib hər bir seçki dairəsində hər bir namizədin apardığı təbliğat kampaniyası ilə yaxından tanış olaydılar. O zaman özləri görəcəkdilər ki, bu ölkədə seçkilərlə bağlı nə dərəcədə demokratik proseslər gedir...
- Konkret olaraq Sizin dairənizdə seçki mühiti necədir?
- Bütün demokratik ölkələrdə olduğu kimi, çox normal bir seçki mühiti var. Həmin dairədə məndən başqa 6 namizəd var. Onların içərisində müxalifət nümayəndəsi də var, bitərəf də var, iqtidardakı partiyanın nümayəndəsi də var. Heç bir namizədin qarşısına heç bir sədd çəkilməyib.
Eyni zamanda, artıq 3-cü dəfə namizədliyimi irəli sürən hazırkı deputatamsa, uzaqdan elə görünə bilər ki, mənim üçün yaradılan seçkiqabağı şərait, belə deyək ki, güllük-gülüstanlıqdır. Amma belə deyil, sadəcə mənim üçün deyil, bütün namizədlər üçün eyni şərait yaradılıb. Mən də namizədliyini irəli sürən digər namizədlər kimi qapı-qapı gəzib imza topladım, imza vərəqlərimin doğruluğu yoxlandı, qeydiyyatdan keçdikdən sonra dislokasiyamı dairəyə təqdim etdim, mənə də digərləri kimi, görüş üçün yerlərin müəyyənləşdirildiyini və ancaq o yerlərdə görüş keçirə biləcəyimi dedilər. Yəni, qısacası hamı üçün qoyulan tələblər eynidir.Və hər bir namizədin öz təbliğatını sərbəst və rahat həyata keçirməsində heç bir maneə yoxdur.
Yəni, Azərbaycan dövləti öz imicini qorumaq, öz prinsiplərini qorumaq üçün əlindən gələni edir. Və bir daha bugünkü seçki hazırlıqlarının gedişatı da onu göstərir ki, Azərbaycanda həqiqətən seçicinin hüquqlarına hörmətlə yanaşılır, demokratiya prinsipləri bərqərar olub. Bunu gəlib görmədən danışmağın nə adı var? Ona görə düşünürəm ki, nə olursa-olsun bütün sınaqlardan, bütün imtahanlardan, bütün qərəzli mövqelərdən Azərbaycan ölkə olaraq, xalq olaraq, dövlət olaraq bundan sonra da alnıaçıq, üzüağ çıxmağı bacaracaq. Rayonda keçirdiyim görüşlərə gəlincə, deputatlığa namizəd olaraq bu görüşlərdən çox razıyam və çox ümidliyəm.
Xatırladım ki, mən 2000-ci ildə də Zərdab rayonundan namizədliyimi vermişəm, uğursuz olub. 2005-ci ildən etibarən isə Zərdab rayonunun və Ucarın üç kəndinin deputatıyam. 2000-ci ildən üzü bu yana- 2000-2005-ci illər ərzində eşitdiyim ən böyük giley-güzar o idi ki, bizim rayonda və o rayonun timsalında bütün rayonlarda işıq yoxdur. Mən gedirdim, görüşlər keçirdirdim, ağsaqqallar deyirdilər ki, "heç nə istəmirik, qızım, sən danış, ailəmizlə axşam yeməyi yeyəndə heç olmasa işığımız verilsin".
Getdiyim hər yerdə deyirdilər ki, yolumuz yoxdur. Şəhər mərkəzindən kəndə mən özüm görüşə gedirdim saatyarıma. İndi həmin yolu inandırım sizi cəmi 12 dəqiqəyə getdik. Bütün bunlar əlbəttə ki, nailiyyətdir.
Kür qırağında, Kür sahilində, Kür çayının kənarında yaşayan bir rayonun içməli qoy bir tərəfə, əkinlərini suvarmaq üçün suyu yox idi, nasosu yox idi, motoru yox idi. O zaman ancaq ərizələr gəlirdi ki, nasos ver, su çəkdir. Məktəblərə gedirdim qorxurdum ki, yəqin başıma uçulacaq, burda uşaq otura bilər? Bağçaya gedirdim, vay edib qaçırdım. İndi çox az sayda təmirsiz və yeni tikintili olmayan kənd qalıb, hamısında ən yüksək standartlarda məktəblər, bağçalar inşa edilib. İşıq, su, yol problemi yoxdur. Və yaxud qazlaşdırma.
Bəli, SSRİ dağılandan sonra elə bil ki, qaz xətlərini də kəsib doğradılar hamısını, boruları bilmirəm nə etdilər.
İnsanlar çaşıb qalmışdılar. Zərdab rayonu Kür çayının kənarındadır. Tuqay meşələrinin olduğu bir rayondur. Amma meşəliyimiz artıq demək olar ki, yoxa çıxmaqdaydı. Çünki insanlar meşəliyi kəsib-doğrayıb istifadə edirdilər. Çox şükür indi yaşıllıqlar yenidən meydana gəlib. Ona görə ki, qazlaşdırma siyasəti getdi. Bütün bunları insanlar gözləri ilə görürlər. Dünyanın hər hansı bir ölkəsini göstərin ki, əyalətlə şəhər eyni səviyyədədir. Mümkün deyil bu. Amma təbii ki, bütün görülən işlər bu istiqamətdədir. Ölkə rəhbərinin də hər zaman dediyi budur ki, şəhərlə kənd arasında Azərbaycanda fərq qalmamalıdır və qalmayacaq. Biz həqiqətən gözümüzlə bu fərqi, inkişafı görürük və ona görə də insanımız məmnundur. Mən əgər 10 il bundan əvvəl gündə 10-15 məktub alırdımsa, indi heç ayda almıram o məktubları... Gördüklərimiz, müşahidə etdiklərimiz bundan ibarətdir ki, insanlarımızın öz dövlətinə və Prezidentinə sevgisi, etimadı, inamı tamdır. Əlbəttə ki, xalqın qəlbində, ürəyində dövlətinə, dövlət başçısına bu sevgi, bu inam, ən əsası etimad varsa, əlbəttə ki, qalan bütün məsələlər öz həllini tapa biləcək məsələlərdir...
Kamil HƏMZƏOĞLU
çap et