Son başlanğıc
Yaşamaqdan yaşamağa
köç etməkdi
şeirə köç etmək.
Ən ilk gediş
son gedişdi
- hər şey yenidən başlanır...
Addım
Addım
Hər gün yastığa baş qoymaqdı
buludlara söykənmək.
Sənə bir addım qalmış
çilikləndi gülüşlər.
Gözümü yollara söykəmişəm
sənsizlikdən başlayır yollar
Var ki...
Hələ doğulmamış,
qəlbi sınıq, taleyi yarımçıq
barmaqlarımda ilişib qalan,
o qədər misra var ki...
Payızdan doğulan ayrılıqlar
sonu bahardan başlayan
naşı addımlar
özümdən gizlədib
şeirə bükdüyüm,
o qədər qəm payı var ki..
Qadın ağlayırdı
Qadın ağlayırdı
Qəlbimin ən isti yerində
gözlərində ümid,
ürəyində həsrət,
əllərində şeir
-bir qadın ağlayırdı.
Gözümün ən soyuq yerində,
misraların birində,
sonuncu şeirimdə
adın ağlayırdı.
İtirilmiş sən
İtirdiyim hər gülüşdə
şeir var.
Hər şeirdə sən boyda həsrət,
hər həsrətdə bircə misra
sən varsan.
İtirməkdə çox yaxşıyam
şeirimi də itirirəm,
gülüşümü də,
bəzən özümü də.
İçim özgələşəndə
gəlişimi tanımıram.
sətirlər donanda,
gülüşümü tanımıram.
Yanmağa əlimdən başlayıram,
misralarda kül oluram.
Günahlar var
Sabahlar var, sabahlar
Dünəndən qısa sabahlar...
Nələri yazacaq,
nələri alacaq..
Özüm kiçildikcə,
içimdən böyük
günahlar var, günahlar...
Leysanlar da yuya bilməz,
Sərt küləklər tozun silər,
Min laylayla uya bilməz,
günahlar var, günahlar...
Məni misralar gizlədər,
şeirlər bələyər,
xatirələr unudar...
Şeirimə çəkdiyim
çox ahlar var, çox ahlar...
(4 dekabr hadisəsinə)
Hər duamdan sonra,
ovcumda bitər
solğun çobanyastığı.
Pıçıltıyla nalə çəkər
- qayğı, qayğı...
Bu duamdan sonra,
qollarıma sərildi,
nəm qərənfillər.
Alova bürünmüş səsi
külək gətirdi
- vətən torpağı, vətən torpağı.
Əntiqə SƏMƏNDƏR
çap et