Ovcumun için oxu
ovcumun için oxu,
saçımdakı qarı de;
qışı da yola verdik,
bu gələn baharı de;
gül oldum göy üzünə,
yol tutum, köy üzümə;
bir bax, göm-göy üzümə,
könlümün qubarın de;
yatıb qaldım, boyatam,
kimdi məni oyadan;
aramızda boy atan,
o hicran hasarın de;
duman çöküb şəhərə,
nə qalıbdı səhərə;
dərdləri yığ bir yerə,
mənə yarı-yarı de;
ruhum bir uzaq ada,
yoxdu nə səs, nə səda;
canıma düşən oda,
gözlərinin qoru de;
gəl, deyək-gülək deyim,
həsrəti bölək deyim;
mən sənə mələk deyim,
sən də mənə Tanrı de.
Saçımdan işıq gəlir
nə axşam, nə səhərdi,
gecə yarıdı, deyən;
bir damcı da yağmadı,
bulud qurudu, deyən;
qaranlığı dan uddu,
üfüqləri qan uddu;
məni sevdi, unutdu,
o qız qarıdı, deyən;
ilin hansı ayıdı,
canım bir az soyudu;
payız yenə qayıdıb,
yollar sarıdı, deyən;
bilmirsən, nə çəkirəm,
göydən ulduz sökürəm;
ürəyimə tökülən,
həsrət qorudu, deyən;
hardan boylanım-baxım,
yenə bir az darıxım;
bu da dəmir çarığım,
yollar yoruldu, deyən;
həsrətim daşıb gəlir,
yuxum qarışıq gəlir;
saçımdan işıq gəlir,
qışın qarıdı, deyən.
Sevdam məni buraxmır
yatmadığım bir gecə,
görmədiyim bir yuxu;
yenə, yenə uzaqdan,
həsrət sel kimi axır;
ocağım közün üstə,
gecəm gündüzün üstə;
yatdım bir üzüm üstə,
getsən, məni də çağır;
dərdim itən o yurtdu,
məni kimlər unutdu;
könlüm bulud-bulutdu,
yaxasından söz yağır;
ağrını kim kişlədi,
ruhum əsdi, kişnədi;
iliyimə işlədi
bu payızın sazağı;
bilmirəm, nə edrəm,
azıb harda itirəm;
buralardan gedirəm,
sevdam məni buraxmır.
Niyə belə solmusan
niyə belə solmusan,
nə bət, nə bəniz qalıb;
duman dağa sarılıb,
nə cığır, nə iz qalıb;
çıxıb qardan, sazaqdan,
kimsə gəlir uzaqdan;
bax, o sönən ocaqdan,
bircə ovuc köz qalıb;
bulud sökülüb gedib,
yarpaq bükülüb, gedib;
sular çəkilib gedib,
nə çay, nə dəniz qalıb;
düşünürəm, bayaqdan,
nə vardanam, nə yoxdan;
fələk ölübdü, çoxdan,
yerində kəniz qalıb;
hamı dərdlə əlləşər,
hərəyə bir pay düşər;
nə gündədi, bu bəşər,
dünya yiyəsiz qalıb.
Gəlim, bir yarpaq qoy sinəmin üstə
gəlim bir yarpaq qoy, sinəmin üstə,
deyim yaz gəlibdi, yaşıldı, könlüm;
səninlə bir gündə doğulub, sevdam,
olub sevdamızın yaşıdı könlüm;
illərdi yollarım daşa düyülür,
payıza düyülür, qışa düyülür;
sənun ürəyinlə qoşa doyünür,
sənin ürəyinin başıdı, könlüm;
gözümün qubarı selə yazılıb,
çiynimə dağ boyda şələ yazılıb;
neyliyim, alnıma belə yazılıb,
həsrəti, çiynundə daşıdı, könlüm;
fələk tələsidi, qurdu da, belə,
şirin arzuların ardı da, belə;
küləklər apardı yurdu da, belə,
dünyanın boranlı qışıdı, könlüm;
bilmirəm, Allahım mənə yardırsa,
neyliyim, saçıma qırov sardısa;
adını çəkdilər bu gün, hardasa
buz tutdi içimdə- üşüdü, könlüm;
gedim, qopub düşən lələk gətirim,
dərdi ələməyə ələk gətirim;
dağlardan bir dəstə çiçək gətirim,
bu gün həsrətimin yaşıdı, könlüm.
Dünyanın kənarı uçrum
dünyanın kənarı uçrum,
qayıdım, dönüm geriyə;
arxaya baxmıram daha,
dağlar üstümə yeriyər;
ulduzlar sellənib axır,
buluddan qara daş yağır;
qarşıma bir fələk çıxır,
gözü səyriyə-səyriyə;
alnıma nə yazılıbdı,
yazılanlar pozulubdu;
göy üzündən asılıbdı,
Günəş- əriyə-əriyə;
o kimdi, dərdi bağlıyır,
bağlıyıb kimə saxlıyır;
Tanrı uşaq tək ağlıyır,
nə bilim, nə vaxt kiriyə;
Allahım, məndən incimə,
dünyanı vermisən, kimə;
canımı çəkdim içimə,
ruhumu duman bürüyər.
Sabah nə olar, olar
gəl, burda qalaq, bir az,
məni yordu, bu yollar;
bulaq kimi qaynayır,
içimdəki xəyallar;
bu ömür sənə-sənə,
gəlib çıxdıq bu günə;
gecə yuxumda yenə,
tərsinə axır, sular;
ruhum sözün üstədi,
canım közün üstədi;
könlüm yağış istədi,
yenə buludlar dolar;
gör, payıza nə qalıb,
günlər yaman qısalıb;
alnıma cığır salıb,
ayrılıqlar, vüsallar;
gəlib bu yaşa çatdım,
daha nə var, həyatım;
durum yıxılım-yatım,
sabah nə olar, olar.
Saçlarını dağıtma
buluda yağış gələr,
dağa dumanlıq düşər;
nəfəsin, buz kimidi,
ürəyim donub düşər;
payız tutub üzümü,
hardan asım özümü;
göyə tutma, üzünü,
göy üzü sınıb düşər;
nə yazılıb baxtıma,
çıxam, bəxtin taxtına;
saçlarını dağıtma,
qəfil qaranlıq düşər;
həsrət harda soy atıb,
ayrılıqlar boy atıb;
ruhum buludda yatıb,
birdən oyanıb düşər;
dərd qalıb, pərdə-pərdə,
sevgilər solan yerdə;
məni unutma, bir də,
ürəyim sınıq düşər.
boylandım dan üzünə
boylandım dan üzünə,
dan üzü qıp-qırmızı;
payız dönür deyəsən,
könlümə qubar sızır;
buludlar nəhr-nəhr,
həsrət çiynimi əyir;
mən dəlicə bir şair,
sən də, zalımın qızı;
ötüb ömrün yarısı,
yarı oddu, yarı su;
üzün Ayın arısı,
çiçəklərin bəyazı;
dərd də ki, büküm-büküm,
sürüyüb hara çəkim;
sındırıb yerə töküm,
göydən Ayı- ulduzu;
səni yaman özlədim,
ürəyimi közlədim;
bir yer elə, gizlədim,
bu qayıdan payızı;
yandım, odun üzümdə,
qovruluram, közündə;
bilmirəm heç, özüm də,
bu eşqi hara yazım.
dünya bir qalacıqdı
çıxıb getmək istədim,
dedilər yol açıqdı;
sözü ip tək əyirdim,
uzandı, yola çıxdı;
bu yollar burum-burum,
harda dayanım-durum;
dedim, bir yuva qurum,
qarşıma qala çıxdı;
bu nədi, başımdakı,
qar düşüb, qışım təki;
o dağın başındakı,
qar deyil, alaçıqdı.
axı, kimə borcluyuq,
hərə bir az suçluyuq;
gəlib gedən yolçuyuq,
dünya bir qalacıqdı;
yaz, sətir-sətir məni,
tap, bir də itir, məni;
həsrətin ütür məni,
könlüm evi uçuqdu;
qar dənə-dənə gəlir,
dərd dönə-dönə gəlir;
başımıza nə gəlir,
deyirlər, olacaqdı.
ömür harda üyündü
bu sim kimi ürəyim,
niyə, qəfil qırıldı;
aşıb keçə bilmədim,
həsrər qəlbi barıdı;
ağrılar büküm-büküm,
çəkir çiynimin yükün;
bu yurddan hara köçüm,
hər yanı dərd darıdı;
neynirdin, bu zülümü,
hara atdın, külümü;
ciliklənmiş könlümü,
ağrılara sarıdın;
saçlarımda çən inlər,
içimdə bir mən inlər;
ötüb getdi, min illər,
ayrılıqlar qarıdı;
sözüm ilmə-ilmədi,
üzün yenə gülmədi;
axıb gedə bilmədi,
ağ sular da, qurudu;
yollar düyün-düyündü,
ömür harda üyündü;
ürəyim çox döyündü,
axır o da, yoruldu.
Gülüm, məni bağışla
nədən belə kür oldum,
gülüm, məni bağışla;
dilim-dilim olasan,
dilim, məni bağışla;
nə vardı, dünənəcən,
yol gəlmişəm, sənəcən;
yenə, yanıb sönəcəm,
külüm, məni bağışla!
baharım, qışım yanır,
torpağım, daşım yanır;
içim alışıb yanır,
çölüm, məni bağışla;
bu yollar, burum-burum
bir ayrıca yol qurum;
günahıma od vurum,
gəlim, məni bağışla;
baxıram, dərd üstəsən,
göz yaşına bəstəsən;
gülüm, bir də istəsən,
ölüm, məni bağışla.
yenə, dönüb gələcəm
çox uzaqda deyilsən,
dön bax, bircə anlığa;
üzümün bir tərəfi,
yapışıb qaranlığa;
məni kim üzür, axı,
qopur, könlümün bağı;
gün üzü axşam çağı,
əriyir, toranlığa;
bax, tıncıxır, nəfəsim,
içimdə qalıb səsim;
hələ getmə, əzizim,
təzə dərd aramağa;
ürəyimi qazıblar,
qazıb hardan asıblar;
alnımdakı yazılar,
tökülüb, ağ varağa;
məni kim arayacaq,
həsrətim qarıyacaq;
göy üzü quruyacaq,
buludlar yağa-yağa;
ocaq yanır, küləcən,
bir gün mən də, öləcəm;
yenə, dönüb gələcəm,
günahımı danmağa.
"525"dən: Mayın 1-də tanınmış şair, "525-ci qəzet"in keçmiş əməkdaşı Nazim Əhmədlinin doğum günüdür. Onu təbrik edir, yaradıcılıq uğurları arzulayırıq.