Mən ölümü yaşamışam
Çəkin itir,
ya yavaş-yavaş,
ya da qəfil.
Ölüm budur
ya da qətl!
Milyon-milyon
zərrələrə parçalanırsan,
səpilirsən,
dağılırsan,
səssiz, səmirsiz,
sənsiz qalırsan.
Özünü tapa bilmirsən,
ölmürsən, dirilmirsən.
Qalırsan çəkisizlikdə
kimsəsizlikdə.
Burda bir iş yoxdu
sizlik, bizlik də...
Zaman, iç indən
keçib gedir, bilmirsən.
Ağlamırsan,
gülmürsən.
Qısqanclığın,
aclığın,
toxluğun yoxdu.
Zamanla getmirsən
Varlığın, yoxluğun - yoxdu!
Zaman il idi, ay idi bilmədim
Keçdi an kimi.
Zərrələrim qayıtdı.
Beçə verən bal arısı
şahının üstünə yığılan kimi.
Qayıtdı ağrım, acım,
gözümü açdım,
başımın üstündə xanımım,
övladım, bacım.
Qayıtdı qayğılarım, dərdim, çəkim.
Altımda çarpayı zarıyırdı.
Başımın üstündə
gülümsünürdü həkim.
Həkimə razılığımı bildirdim başla...
Ürəyimdə özümə dedim,
ay yazıq indi gəl
hər şeyi təzədən başla....
06.12.2016-cı il
Nyu-Yorkda qızmış öküz
Şəhərin mərkəzində
Çölün vəhşi bir kəli -
- özü deyil, heykəli.
Tuncdan tökülmüş öküz,
bərk hürküdülmüş öküz.
Varın, pulun simvolu.
Göz çıxıb çanağından
Cana sığmır "muskulu".
İnsan - sərvətin qulu.
Dönübdü pərvanəyə
Uçur atəşə doğru.
Biz bacara bilmirik
Allah, sən bizi qoru...
Bizi qoruyanmasan,
Bizdən öküzü qoru.
14.12.2016-cı il
çap et